Czesc

 1     1|       pieśni na świecie i zali mają waganty między sobą jakiego gęślarza
 2     1|           wysokie, zdążyli wystawić waganty na rynku. Kto się tańcem
 3     1|         robaka pod stopą. Rzucą się waganty wyrywać kamienie z bruków;
 4     1|       błędnego gotów bym was uznać, waganty, spotkawszy gdzieś na gościńcach
 5     2|           dzielności powinnej.~"My, waganty, prościej wyruszamy w światy -
 6     2|          ludzką tym razem nie stoją waganty wcale, bowiem już teraz,
 7     3|          goliardy! - wali tedy - za waganty! za gołotą w miasto naszłą
 8     3|          niźli kiedykolwiek miewali waganty. Bodaj to dziś rycerzom,
 9     3|       tymczasem gospoda. Zapóźnione waganty ściągały powoli. Zwlekali
10     3|          złajdaczyć może łatwo i na waganty zejść, zaś na takich piersiach -
11     3|          Aura feminae!... A właśnie waganty, którym jej brak najczęściej,
12     3|        błyska przenikliwym Okiem na waganty.~Wreszcie staje przed nimi.
13     3|             przed żaki:~"Pójdziemy, waganty, za naszym przeznaczeniem
14     3|       sacerdotes ambulantes? Bo acz waganty, my to wszak budujemy osiadłym
15     3| odgraniczają się od świata, dążymy, waganty, zawsze w światy nieznane:
16     3|            i wetknął mu go w rękę.~"Waganty! włokity! wszędybyły! -
17     3|        zbroi u proga.~Nie przywykli waganty do tak szanownych pozdrowień.
18     3|            jak uważają w tej chwili waganty.~Baczy lekarz na ten ich
19     3|             ostępie wyzierają teraz waganty ku obu rycerzom. Pochwyci
20     3|    Nieochoczo jednak piją tym razem waganty. Z dłonią u czoła siedzą
21     3|          boki ujmuje na opór. Nawet waganty przysłuchiwały się uważnie
22     3|          nagła ruszonych zgarną się waganty pod ten miecz. I takie ich
23     3|     tułactwo.~"Przeklęte niech będą waganty i sztuki ich wszystkie!
24     4|            korowodem wyruszyły dziś waganty w światy.~We krwi spaliło
25     4|             niźli radości, powitali waganty - dziewkę z gospody.~Żaki
26     4|            nad nią zastanawiać jęli waganty. Nauczyć by ją igry jakiej?...
27     4|   poniechany. Panią swą macie wszak waganty u Bożego wprost tronu! Onaż
28     4|       bardzo nieśmiele zbliżają się waganty: dusze nazbyt snadź zahukane
29     4|          gdy na podwórze zaszli raz waganty. Szalone "Bacche!" brzmiało