Czesc

 1     1|      westchnął mimo woli, tuląc szyję do gęśli. Gdy w tejże chwili
 2     1|        jesteś, gdzieś bywał. Bo szyję dam, że przed biskupi mi
 3     1|           Wyprostuje pani nagle szyję i krótkim spojrzeniem odrzuci
 4     1|         coraz to niecierpliwiej szyję bokiem ku swej czapie wyciąga. "
 5     1|    kanonię zachodził wykręcając szyję ku oknom wszystkim, i u
 6     1|  wiankiem - spadło znienacka na szyję goliarda. I zawlokło go
 7     1|       za wolnego ptaka prawdę i szyję?!..."~I nie chybiła - tym
 8     2|      ręce twoje, a łańcuch koło szyje twojej i wieniec klejnotny
 9     2|         wraz wszystko. Jedna za szyję towarzyszę objęła, przychylają
10     2|       podrywna, sprężać poczyna szyje ku wejrzeniu górnemu, by
11     2|     włosem tłusto zaczesanym na szyje: gwoli krukowego przetrwania
12     3|       tuli, a wprost ramiona na szyję mu zarzuca.~"Poskoczyłabym
13     3|      piersi przygniata, łokciem szyję. I szamocze się z czymś
14     3|  chlebem z pajęczyną i omotywać szyję chorego szmatami z koszuli.
15     3|     Spadasz?!... Leć, na łeb na szyję!"~A tu śmierć, przewiawszy
16     3|       lewa osłania go niemal po szyję pawęż czarna w srebrne ćwieki.~
17     3|         desperacji zarzucają na szyje. Tak się zawsze rozruchy
18     3|        sławione bohatery samemu szyję dać!..."~I poskoczywszy
19     4|   kamieni narzucić mu zdołał na szyję. Kiwa się nad tymi wory
20     4|         u figury na rozdrożu. A szyje rybałtów wydłużają się po
21     4|     sznura, zarzuca ją bratu na szyję. I wiedzie go jak na postronku.~
22     4|         na drodze, padnie mu na szyję, wołając: "Przerzuć, bracie
23     4| przytuli tylko nieco, ramieniem szyję mu ogarnie, przy sposobności
24     4|     młodsza siostra starszej na szyje++ snadź skoczyła? Lecz oto
25     4|        runął na wznak- odchylał szyję.~Acedia upiorzyca obejmowała
26     4|        się w pęcherz siny aż po szyję i twarz... Wąż grzechu w
27     4|        znów niepokoju. I zatula szyję kirami swymi, jak gdyby
28     4|      wszystkich rzuca mu się na szyję, wtula na kolana i w piersi.~
29     4|         nie takie dziś wolne, i szyje nie takie zuchwałe. A spragnione