Czesc

 1     1|         w żyłach ruszenie niosą swym pojawieniem ludzie wędrowni.
 2     1| Sięgnijcież więc tym żwawiej ku swym jałmużnicom jedwabnym, które
 3     1|        bandy ustanowili w duchu swym poetę. Jestem. Tu są zaś
 4     1|        tłumaczyć mi się zaczęły swym duchem: leżą na grobach
 5     1|      czasem trzeba. A i mózgiem swym chyba. Bo o te progi łeb
 6     2|         było trzeba: przytakuje swym myślom brodą siwą. Po czym
 7     2|            Doznaję tego w życiu swym."~I poszli dalej w milczeniu.~
 8     2|      znów i mijają tym razem. A swym chytrym, przenikającym wejrzeniem
 9     2| wieżycach obu. A co jedna wieża swym basem wyhuczy, druga wyższą
10     3|    zagrzewa ramiony menestrel w swym gieźle podwiewnym. Że za
11     3|        się w tłumie, więc się w swym gieźle i z bosymi nogami
12     3|         w ocknieniu tęsknoty za swym domem prawym - osobliwie
13     3|        ogląda. Herold, zda się, swym baniastym ramieniem jak
14     3|     żonglerów!" - złorzeczył na swym łożu każdy człek stateczny
15     3|          huczał już tylko dzwon swym kuszeniem na włóczęgę.~Niczym
16     4|        miejsca - roztrzęsie nad swym grzbietem kołpak lekarza,
17     4|       hen gdzie odjechali! - ku swym sprawom szczytnym, ku swym
18     4|      swym sprawom szczytnym, ku swym celom górnym, ku wysokim
19     4|       się na nią, że zgorszenie swym strojem w miasto wnosi i
20     4|        biodra i uda, powiadając swym głosem głębokim:~"Natarłam
21     4|  przeciąga się wciąż jeszcze na swym łożu kamiennym; pije rozwrażliwioną
22     4|    księgi, że co mistrz w duchu swym ledwie dojrzał..." w jej
23     4|       tym głębsze stały się pod swym puchem szafiry irysów, tym
24     4|         ciemieniu. O potępieniu swym wciąż mówił nie wierząc,
25     4|   gościnny zapomniał niebawem o swym niedobrym spojrzeniu sprzed
26     4|      łeb nietrzeźwy. Nie ufając swym oczom podbiega do stołu,
27     4|       migały zaledwie futerkiem swym skrętnym i ogonem łysym.
28     4|       że niechby Judasz sam, ze swym postronkiem na szyi, z grobu
29     4|      Żywię goliard w was każdym swym słowem - słyszałem przed