Czesc

 1     1|      wsparty zdał się wrosły w te mury niczym te półpostaci z kamienia,
 2     1|           tryumfie wjechać, polem mury okrążył i wrócił w świat,
 3     1| błogosławią kochankowie cyklopowe mury i czujne straże, bowiem
 4     1|          go dziś nigdzie, lecz że mury w tym grodzie ponure, posępne
 5     2|           spokojem kroku, który i mury chyba przeniknie. I obwołuje
 6     2|             Żyć będę duszą moją."~Mury grodu ogarniają jak gdyby
 7     2|          zatarły się przed nimi i mury miasta: świat cały i zmierzch!,
 8     3|           porze, twarzy nabierały mury: w powietrzu zmierzchowym
 9     3|          spada a tupocze o głuche mury. Z owisłej na izbę czeluści
10     3|          tym panom przebić się za mury..."~"A jakże! a jakże" -
11     3|    nieruchawy, chrobotać zbroją o mury, szczękać jej żelazem. Więc
12     3|          płaszcz nocy i skrajem o mury miejskie za nieboskłon wsparty,
13     3|           w światy dalekie! Przez mury i rowy miejskie jak kot
14     3|          zaświatów, która i grodu mury w zamki-niewidy odmienia,
15     4|  perlistości cichego zaranka.~Oto mury miasta otrząsają już z siebie
16     4|      ducha? On duch i najsurowsze mury samotności pokruszyć zdoła.
17     4|        nimi wrota świata, okoliły mury milczenia.~Bacznie spogląda
18     4|          gdzieś przed się i jakby mury celi przenikając wpatruje
19     4|          ręką wskazującą jakby na mury, ku furcie.~"Aa?!... twój
20     4|         przychodzący pod klarysek mury, znajdował to pozdrowienie
21     4|          I wyczuwał, przez głuche mury nawet, jej ręce błogosławiące
22     4|         się w tej chwili drzewa i mury. Stworzenie całe spogląda
23     4|       jęczą, zda się, i wzdychają mury klasztoru.~Wtórują temu
24     4|      ciszę czyjeś kroki: chłonęły mury każde to życie z osobna -
25     4|         bram. I rozwala wszystkie mury zniewolenia a zacieśnień
26     4|       okłęby wypływał właśnie nad mury księżyc olbrzymi ni ten
27     4|   latarnię zaświatów, która grodu mury w zamki-niewidy odmienia
28     4|         upartych przebojach przez mury zacieśnień grodzkich legła
29     4|    jesteście na Monsalwcie!... Tu mury same dyszą wiarą Abrahama,