Czesc

 1     1|          opodal zalegali taborem ludzie inni, którym Bóg, zda się,
 2     1|     Przytrafiali się tu wreszcie ludzie dziwni: po pas nadzy, z
 3     1|    wzywał za świętym Pawłem, aby ludzie pilnym przykładaniem rąk
 4     1| przyrynki dobrego miasta. Wlekli ludzie swe kroki jak te muchy po
 5     1|       prawdziwie - zamyślali się ludzie na widok tego ciągu wędrownych -
 6     1|     połać człeka. "Hej! - witają ludzie gadkarza - idzie rózga na
 7     1|  ruszenie niosą swym pojawieniem ludzie wędrowni. Bo w rumorze i
 8     1|         czapę zbiera. Nie żałują ludzie, nad czarodziejstwem sztuki
 9     1|      goliard wmieszał się między ludzie o gędźbie gwarzące i powiada,
10     1|           by sama żebrała. A gdy ludzie zabłąkiwać się tu jęli i
11     1|       tym razem opadły, daremnie ludzie na słowo baczyli: żongler
12     1|         rychło uprzykrzyli sobie ludzie te sztuki pedanta. I rozwałęsali
13     1| stropiony uraził się bardzo:~"My ludzie pracy! - rzeknie. - Uczty
14     2|          do głowy:~"Powiadaj, co ludzie o niej mówią!" - warknie
15     2|            Myślisz, nie poznając ludzie, coś za jeden, po grzechów
16     2|       się czym prędzej pacierzy.~Ludzie, z rynku nagarnęli się było
17     2|        osmętnica zasnuwała domy; ludzie przed bramami dziwne opowiadali
18     2|      zabijali pod jej progiem... Ludzie wy dobrzy, oczamiż oni panowie
19     2|          żurawiem dogarniali się ludzie z zaułków - tłumem, motłochem,
20     3|       rynek i ulice. Oczom nikli ludzie o tej porze, twarzy nabierały
21     3|  kobiecej pasji. - my tu wszyscy ludzie wolne!..."~Bacche!..." -
22     3|        oliwnicy, rozgwarzyli się ludzie: serdeczne, rzewliwe głosy
23     3|         jakie jeno zostawili nam ludzie w życiu... Inny on tu z
24     3|          A przecie wyczekują was ludzie po grodach jak tej rosy
25     3|          się cieszysz? Że się tu ludzie lada chwila mordować zaczną
26     4|          po nocy larum żałobne. "Ludzie wy moi! goliard, słyszę,
27     4|        łoża:~"Jakże, nie wiecie, ludzie?!... Człekże to w Salerno
28     4|            Nie baczą na to nigdy ludzie, acz przytrafia się to,
29     4|          i smyczek by mu dał, by ludzie rozumieli, że poeta tu leży.