Czesc

 1     1|           w gieźle jeno: menestrel gęśle strojący pod uchem.~Oklaski
 2     1|            swoich. Tymczasem stroi gęśle i układa w myślach pieśń,
 3     1|      śmigał w ulice śpiewak ledwie gęśle ze smyczkiem, a i ten grosik
 4     1|      kobiet żądze strzeżone.~A gdy gęśle opadły, wystawioną przed
 5     1|      szloch i echo grały już tylko gęśle żonglera.~Grał. One w grobach
 6     1|            wieczne nieukoje.~A gdy gęśle tym razem opadły, daremnie
 7     1|         urągliwość mieszczan wasze gęśle mówione za jedno dziś waży
 8     1|           w piersiach za rybałtowe gęśle same:~"Łzy za szczęściem
 9     1|          Nasze słowo nie święte. A gęśle to już nigdy prawdy nie
10     3|           żywią się nią. Wszystkie gęśle towarzyszy ton jego wszak
11     3|       jeszcze w dłoniach smyczek i gęśle igrca. Szmatką przyplusnął
12     4|           nagle pieśń i przycichły gęśle. Gdyż oto towarzysze wszyscy,
13     4|  człowieczeństwa kielnię i młot, i gęśle i pieśń, i słowo, sami -
14     4|          sięgnął bezwiednie po swe gęśle. I tak je jakoś na kolanach
15     4| niedopełnienia, on to właśnie i te gęśle nasze zapowiedne, i nas
16     4|           strun, jak gdyby tam kto gęśle o ziemię rzucił i roztrzaskał.~
17     4|           się o spojrzenia brata.~"Gęśle swoje - spójrz, Łukaszu! -
18     4|        gorycz poniechania. Już nie gęśle pod pachą, lecz jakby kłodę
19     4|      myślach i dłoni, niczym przez gęśle i smyczek, zapadła mu w
20     4|      goliardowi rojenia słoneczne: gęśle rybałtowe grały mu w piersiach
21     4|             widzę!... Na dole zaś: gęśle żonglerów, organkowe fletnie
22     4|        czyni pod dłonią na oczach. Gęśle swoje tym razem nie za votum
23     4|           jakowejś - nie rybałtowe gęśle rozlegały się tu snadź,
24     4|            owo na skrzyni siedział gęśle oto swe (jakby w śmierci
25     4|           położy na szalę pierwszą gęśle poety."~Mnich runął przeorowi
26     4|          obita; na jej wieku widać gęśle i smyczek złożone w krzyż.~
27     4|     wskrzesiły go w życiu i poetów gęśle: posąg jeno ze spiżu budzi
28     4|         wieki. Za tarczę i miecz - gęśle i smyczek by mu dał, by
29     4|      wiernie. A i w czwórton, jaki gęśle poddały: w trubadurski,