Czesc

 1     1|    ludzi osiadłych, chichoczą w twarz smutkom wszelkim.~Aż się
 2     1|         miasto całe."~Ani jedna twarz nie wychyliła się z tych
 3     2|           A spojrzawszy na jego twarz markotną, na ten męt roztęsknionego
 4     2|         jakoś niesamowicie, zaś twarz, dotychczas w gniewie czerwona,
 5     2|        jakieś miąć i wykrzywiać twarz we łzach i pocie całą. Zdarł
 6     2|       nagłym przysłonił oburącz twarz przed trzecim już dziś zwidem
 7     2|       rozgorzał, przysłoni brat twarz swoją. I wymadla w dłonie
 8     2| wejrzeniem i zakonnikowi. Ukrył twarz w dłoniach.~"Jakże ty będziesz
 9     3|    kościołach jeno oglądał, a w twarz ich cielesną, za żywa, pojrzeć
10     3|        kobieca - rozjaśniła jej twarz: jako że kobieta z dobrego
11     3|      nie spojrzał jej jeszcze w twarz. Więc zgubi strzemię i "
12     3|      romansu. Aż zrumieniła się twarz pani i rzęsami przytuliły
13     3|   połechta brata, parsknie mu w twarz jak ten koń - i poskoczy
14     3|     przed nimi to padł mnich na twarz. Kobiety, których w rozpętaniu
15     3|        i na burak sczerwieniała twarz.~"Zechcesz mi może podmiotnąć
16     3|     białkami oczu. By za chwilę twarz poczerwieniałą oburącz przysłonić.~"
17     3|          I opadł na ławę, ukrył twarz w ramionach na stole:~"Vae
18     3|    dymnym świetle oliwy zda się twarz goliarda jak śród kadzielnic
19     3|        obu ukryła się nagle owa twarz pod dzwonkowym kapturem:
20     4|        po księżycu blade ręce i twarz dziewczyny... "Nie nimfa
21     4|        nim się ogląda. I ukrywa twarz w dłoniach. Zmaga się a
22     4|  niespodzianie żal ściągnęły mu twarz bladą.~"A ostatniego może
23     4|        jego uśmiechem życzliwym twarz mnicha ściąga się, z wolna
24     4|      pęcherz siny aż po szyję i twarz... Wąż grzechu w pobok leżał -
25     4|       twoje życie!"~Mnich ukrył twarz w dłoniach i poczołgał się
26     4|         to olbrzymie, jak wtula twarz i brodę w jej kolana - jak