Czesc

 1     1|             na parciane giezła, na nogi czarne jak ziemia. Zaś ptactwo
 2     1| miłosierdzie sytych: padnie mu pod nogi kęs jaki. On połknie go
 3     1|            miecz srogi. Zbodły się nogi, zhaczyły ostrogami stóp
 4     1|        tymczasem górą na linie swe nogi pajęcze. Czynił to ze statkiem
 5     1|          piękne są skoczki tańce i nogi, piękną odwaga linochoda,
 6     1|           na pierś otwartą... - na nogi przymykałem oczy ku zdziwieniu
 7     2|          cyruliki spod swego znaku nogi obciętej, zachwalają swe
 8     3|           rzucał o ziem, sobie pod nogi.~"Tużeś?!... Tużeś mi?!...
 9     3| Spostrzegał teraz dopiero jej bose nogi. - Gdzieżeś obuwia zbyła,
10     3|       ramiona - całym ciałem, bo i nogi jego nogami jakoś oplata,
11     3|            uciec stąd precz, dokąd nogi poniosą. Bramy miasta tego
12     3|               Ona tymczasem ledwie nogi na ławę opuściwszy siedzi
13     3|            miecz srogi. Zbodły się nogi, zhaczyły ostrogami stóp
14     3|            swej igry - i dalejże w nogi! Już ich wyprzedzają na
15     3|            zaś podwinąwszy pod się nogi, przycupnął pod brodą jego,
16     3|   rozgrzeszania...?"~Zachwiały się nogi pod mnichem; runął bez czucia
17     3|    trzymają się w kulbakach, prężą nogi w strzemionach ku końskiej
18     3|   księżycowego tumanu widzą się te nogi chwilami niczym racie kosmate.~
19     3|            w tarcz igrzyskową. pod nogi położył mu się linochód,
20     4|             Tylko że do tańca miał nogi nazbyt długie - w kolanach -
21     4|         treść cicha. Zerwał się na nogi.~"Twych ocznych uśmiechów
22     4|            sprzecza. Nagle rozwala nogi i ramiona i ku słońcu na
23     4|        wcale.~Więc rozkracza tylko nogi pod kutą zakonną i niczym
24     4|           I oburącz chwyta się tej nogi nad bosą stopą w drewniaku.~"
25     4|             Żadnej ci jałmużny pod nogi z okna nie wyrzucę - wychrząkał