Czesc

 1     1| żongler z miejsca i wzniesioną dłonią ucisza gwary niewieście:~"
 2     1|   opadły, wystawioną przed się dłonią orosił żongler o baczenie
 3     2|       habitu jego. Dotyka brat dłonią białą te pełne wrzodów i
 4     2|        samych pod kształtującą dłonią człeczą rozpajęcza się w
 5     2|      geniusz człeczy - duszą i dłonią wagantów.~Gdy ojcowie miasta
 6     3| połyskach światła. Jął głaskać dłonią te dwie obłe kruże: kobiecych
 7     3|       chwali!..." - krzyknie z dłonią przy oczach.~Obskoczą go
 8     3|      piją tym razem waganty. Z dłonią u czoła siedzą oto nad kuflami
 9     3|        jej ten wiersz ustami i dłonią:~Ave formosissima gemma
10     3|       się wreszcie do rycerza, dłonią tak w wierzch jego pawęży
11     3|        pobożnych, zastawia się dłonią. I rzecze krótko: ~"Chodźmyż -
12     3|       nagle ramiony i rozwartą dłonią.~Na uboczu stał tylko niedźwiednik,
13     4|      jął się błąkać koło muru, dłonią po nim wciąż wodząc. Tak
14     4|      palcem na ustach, a drugą dłonią na piersi chyli się pod
15     4|     palcami na ustach, a drugą dłonią na piersi. Zamknęły się
16     4|   przeor ku niemu gwałtownie i dłonią stłumi na ustach ostatnie
17     4|   goliarda; na bok ją odłożył, dłonią przyklepał: niech leży,
18     4|   światła.~Więc przeciął jakby dłonią tamte wynurzenia myśli swoich,
19     4|   cichości wywodzi coś jeszcze dłonią sobie Przed oczyma. Goliard
20     4|        samych stopni, głaszcze dłonią kształty tańczącego Pana
21     4|    widać, porachunki czyni pod dłonią na oczach. Gęśle swoje tym
22     4|      palcem na ustach, a drugą dłonią na piersi, stał już od dawna
23     4|      palcem na ustach, a drugą dłonią na piersi przemykał się
24     4|       nad czołem i przysłaniał dłonią oczy.~A gdy znów spojrzał,
25     4|       Przeor poklepał go tylko dłonią po czubie.~ ~"Jak to mistrz