Czesc

 1     2|        poskąpią datku i kupce. A brata dziękowanie, chocia skromne,
 2     2|     sznur w trzy węzły oznaczały brata franciszkanina. Trędowaci,
 3     2|        Oo! zmiłowania, łaski dla brata zbrodniarza!..."~A ta groza
 4     2|   zachwycił cudownym darem łez u brata. Nie dały mu spokoju niewiasty:
 5     2|          ciekawość. I zniewoliły brata.~Podjął powieki ciężkie,
 6     2|      Spłynął dar łez z pokutnego brata na wszystkie kobiety. Proszą,
 7     3| niewiasty przed królowej oblicze brata franciszkanina. Ten, myślały,
 8     3|      pędzących za nim. Ujrzawszy brata, ucieszył się bardzo on
 9     3|         sprośną swawolą połechta brata, parsknie mu w twarz jak
10     3| rozłożyły się w olśnieniu dłonie brata; nie wiadomo: w niebali
11     3|    skurczu dłoni. Bokiem rzuciło brata na schody, w tej rozpaczy
12     3|       całych.~Docucają te krzyki brata. "Na Boga - szepcze - co
13     4|      panie nabierały pod pędzlem brata cichości Jej kamiennego
14     4|          szczękiem miecz w dłoni brata: nie mnisza wola, nie człecza
15     4|          Jeszcze się targa ramię brata zwycięsko, jeszcze ściska
16     4|        ujrzy najmilszego dla się brata.~Klęczy oto mnich z rozstawionymi
17     4|           tak nieoczekiwanym dla brata furtiana.~"Daj mu co jeść
18     4|       się ku drzwiom: zatrzymuje brata furtiana. Co ten zdał się
19     4|        dopomina się o spojrzenia brata.~"Gęśle swoje - spójrz,
20     4|       pochwała tak uszczęśliwiła brata, że napływ wdzięczności
21     4|    przejęły go aż lękiem o duszę brata; niezwykle bo pokornym głosem
22     4|         każda postać spod pędzla brata była zawsze najpiękniejsza,
23     4|        klasztor zamarł już cały.~Brata Łukasza w ogrodzie ogarnęło
24     4|      wampira.~Urażony głęboko na brata Łukasza, porządkuje przeor
25     4|         smutku zmazę w źrenicach brata. Jakby lampę zgaszono w