Czesc

 1     1|      i skoczka z goliardem, i żonglerzy z rybałtkami: zgoła tota
 2     1|       tym osępieniu zagadnęli żonglerzy na ulicy: czemu tak bezczynnie
 3     1|  prawdęż ja powiadam, panowie żonglerzy?... Czymże było niegdyś
 4     1|    raz, panowie...!"~Milczeli żonglerzy, nieufnym zezem spozierając
 5     1|   wszelką! Żachną się zgodnie żonglerzy:~"Pychy nazbyt wiele ma
 6     1|    racje swoje woleli nieufni żonglerzy zachować dla siebie. Odezwać
 7     2|    nie uczymy - jak to czynią żonglerzy, którzy lubią żyć w zgodzie
 8     2|      o tym wszyscy opowiadają żonglerzy... Czyżby ten płatnerz taki
 9     3|     rycerzach Graala, jako że żonglerzy po piekarniach nazbyt już
10     3| wypite już kruże.~A i panowie żonglerzy siedzą jakoś posępnie. Oto
11     3|       świecie, jeśli nie oni, żonglerzy? z tą ciekawością opadają
12     3|   panną będzie.~Tak rozważali żonglerzy, karmiąc dosytnio swe oczy
13     3|       smutne."~Gdy tak dumali żonglerzy - żaki, którym szkoła niedawna
14     3|      Zapatrzą się w ten obraz żonglerzy.~Lecz ona zniecierpliwi
15     3|     komina polewkę krzepiącą. Żonglerzy tymczasem, jako towarzysze
16     3|     na linę między wieżami. A żonglerzy? Niech ją ujrzą tylko w
17     3|      przy oczach.~Obskoczą go żonglerzy i poczną rozpytywać gorączkowo,
18     3|  zbroi barwy!" - przypominają żonglerzy atrybuty bohaterów swoich.~ ~
19     3|       kułak pancerny. I widzą żonglerzy:~...przyłbicy cień omracza
20     3|      za jedni są ci panowie!"~Żonglerzy, a za nimi goliard, doskoczą
21     3|         Zerwą się na te słowa żonglerzy z ław. Z umysłu miękkim,
22     4|    ich tam wiedzieć raczy!... Żonglerzy bo nasi obiecują to - tak
23     4|   księgę skórzaną. "My zasię, żonglerzy i goliardy, zawsze o głodzie
24     4|  gęśli, przez Boga darowanej. Żonglerzy i tu jeszcze, jak na świecie,