Czesc

 1     1|           ująwszy wpatruje się Pani we wszystkich gwiazd niepokój
 2     1|             skrzydłem niecierpliwym we wrota miłości niebieskiej.~
 3     1|           pół roku o niczym innym i we snach nie gadasz! Masz go
 4     1|          pani: bo to był znak życia we mnie jedyny. Nie wolno nam,
 5     2|             miąć i wykrzywiać twarz we łzach i pocie całą. Zdarł
 6     2|    nadmiernego przygnębienia myśli.~We wnęce muru za kratami widniały
 7     2|     świętych jednej z onych postaci we wnęce dźwierzowej. Przysłania
 8     3|         stołów, zaglądając daremnie we wszystkie dzbany.~"Stągwi
 9     3| doświadczcie wszystkiego, wnikajcie we wszystko, na wszystko się
10     3|        ziemi.~"Ale diabła igrcowego we mnie śmieszy twoja wiara!"~
11     3|           droga - w światy dalekie, we wszystkich królów ziemie!...~
12     3|        kościoła, nasączyło poświaty we wnękę dźwierzy, na te wniebowzięciem
13     4|    wyruszyły dziś waganty w światy.~We krwi spaliło się rozpłomienienie
14     4|             kamień żywy. Tuż podle, we wnęce muru, dostrzega jakby
15     4|           wprowadza mistrza zza gór we wrota niebieskie. Brat Łukasz
16     4|             nim przeor tę nieufność we własne siły a pomoc Bożą,
17     4|            u swego łona.~"Bunt jest we mnie! - zachłysnął się jakby
18     4|             stępie kopyt, głuszonym we mchach. Pod klasztoru furtą
19     4|               pokazały żaki: palcem we krwi własnej maczanym wypisał
20     4|           dziewkę oporną. I wiedzie we wrota domu swego. Przymknęły
21     4|          nasączyła oćmy srebrzystej we wpuklinę wnijścia i uderzyła
22     4|          grzechotki rąk.~Rozhulałeś we mnie ducha: ~hej! zatańczy
23     4|              Zmarłe wprowadzają cię we wrota życia."~Żak niejeden
24     4|         wiecznej.~Omylił się przeor we wróżbnych obliczeniach swoich.