Czesc

 1     1|    krzepczy - wraz przybladła na twarzy, jakby wartkością krwi ruszonej
 2     1|      najskromniejszym osmuceniem twarzy. Takiego lepiej i w smutku
 3     1|         i zgoła żaden: człek bez twarzy!"~Urągliwym śmiechem z brzucha
 4     2| bezradność młoda w wejrzeniu tej twarzy na gołej szyi franciszkanina -
 5     3|      oczy mi spójrz: może w twej twarzy odczytam wieść jaką."~"Boże,
 6     3|    kaptura na bladej jak opłatek twarzy jarzą się ku niej oczy mnicha:
 7     3|        nikli ludzie o tej porze, twarzy nabierały mury: w powietrzu
 8     3|         się mnich, nie podnosząc twarzy,- One to zawieruchy duszne
 9     3|          I mądry! - Klepie go po twarzy, a błyska okiem, czy mięknie. -
10     3|        głowę. I by policzkiem do twarzy mu się przytulić, na stole
11     3|            Koło rozpromienionych twarzy otoczyło lekarza. "Co więcej
12     4|            Łzy ciche spływają po twarzy mnicha, gdy ręce same sięgały
13     4|       cały, a i poczerwieniał na twarzy w gniewie - tak nieoczekiwanym
14     4|    zatrzymawszy się przelotem na twarzy goliarda - zachmurzył się
15     4|      sowa na krzew. I z wklęsłej twarzy swej błyska żółtym okiem.~"
16     4|        Co chwila czerwienieje na twarzy i ogląda się przy tym na
17     4|      dziewka w obie swe dłonie u twarzy.~Więc podjął odruchowo dłoń
18     4|        się począł od tej świętej twarzy. Więc jej imienia nie szukał
19     4|       Ale mnich skrzepł nagle na twarzy, zsurowiał sądem sumienia
20     4|          wybłysnął zdumieniem ku twarzy ojca. I wtedy przeraził
21     4|      słup kiru z czarną larwą na twarzy, rozciętą w krzyża znak.
22     4|         mu zerwać zasłonę sprzed twarzy. Lecz tamten uchylił się
23     4|         Do mnie!"~Poklepie go po twarzy kostkami długiej ręki, a
24     4|      tchnieniu tych kości, tuż u twarzy, odrazie samej na wspak