Czesc

 1     1|           Zwędrowali oni tą porą światy: napatrzyli się, nasłuchali,
 2     2|    waganty, prościej wyruszamy w światy - pomyślał goliard. - A
 3     2|          się brat - i zatęskni w światy. Światy zwożą w jukach swoich
 4     2|      brat - i zatęskni w światy. Światy zwożą w jukach swoich kupce
 5     3|       wywiedzion na wolę rusza w światy na szukanie Graala. Kocha
 6     3| Pobiegłażbym z tobą! popędziła w światy!"~"To się rozzuj wprzódy
 7     3|        wiedzieć winien, co pisze światy Heronim w żywocie świętego
 8     3|         Choć taki dziś jeszcze w światy pójdzie, a nigdy może już
 9     3|        dążymy, waganty, zawsze w światy nieznane: Chronosowi chyba
10     3|    panowie tacy, gdy wyruszają w światy."~"Wiem: awantiury."~"Głupiś,
11     3|     człeczą. I na to wyruszają w światy rycerze błędni, aby się
12     3|   niejednym łańcuchem. Rwą się w światy niestatki młode i złu duszę
13     3|         byle na gościńce, byle w światy dalekie! Przez mury i rowy
14     3|         A z nimi wolna droga - w światy dalekie, we wszystkich królów
15     3|      pozierać, jak oto ciągnie w światy wagantów plemię bękarcie
16     3|          nocy porwały się było w światy - vitam explorare!... probare
17     4|         wyruszyły dziś waganty w światy.~We krwi spaliło się rozpłomienienie
18     4|   dziewczyna. I ciągnie z nimi w światy, prawie że nie wiedząc o
19     4|         pasterz! który wypędza w światy trzodę swoją. Ostatni wynurzył
20     4|      myśli przewodem. Wiodą go w światy, ni te topielice w wody
21     4|       poszedł, bracie Łukaszu: w światy, do Magdaleny tej swojej,
22     4|       waganctwo, na włóczęgę - w światy.~Życia radosność sama zataiła
23     4|         mistrzowi zza gór, który światy w sobie stwarzał, Raj się
24     4|  przygrywał sobie. Wyprowadzał w światy trzodę swą błędną on sam -