Czesc

 1     1|         kęs jaki. On połknie go rychło, wraz w tył się słania i,
 2     1|    odpustowego ludu wysypał się rychło z kościoła, że omal nie
 3     1|      było z miecza i zbroi. Ale rychło nowe na pewno dostanie.
 4     1|         bardzo roztropnie. Więc rychło uprzykrzyli sobie ludzie
 5     2|    rycerze z procesji. I pojęli rychło, że do sumień własnych było
 6     2|         żaglów swych gęstwinie. Rychło poderwie kotwicę i wypłynie -
 7     3|        Bacz owo, jakeś zdufniał rychło ku mnie, mnichu korny?"~
 8     3|     szczypać ją słowem satyrów. Rychło patrzeć, jak za dąsami i
 9     3|       Menestrel, że swój grosik rychło przegrał, a skarbonkę kwestarza
10     3|        gdy ją mściwość docuciła rychło, goliard, obstąpiony przez
11     3|        Nie dziw, że mu wino tak rychło uderzyło do głowy, skoro
12     3|   Feniks w polocie przeobrażeń.~Rychło patrzeć, a tarcza miesięczna
13     4| klasztoru nie uronił, okaże się rychło miarą tego, coś przyniósł
14     4|         odrzuca i ostrzy pióra. Rychło mówić pocznie z przeora,
15     4|         zawziętość ogłuszyła go rychło i na ten ostatni zew franciszkańskiego
16     4|         do spłakanych pchać się rychło pod pierzynę. Wstrętną jest
17     4|         słońca spiekota nuży je rychło w tej pracy i rozkaprysza
18     4|  czochra się wciąż po 'kudłach. Rychło patrzeć, a spotniał na gębie
19     4|          Alić i ona opróżniwszy rychło plenną czarę szaleństwa,
20     4|       rumieńcach. Jakoż zaległa rychło nad kwiatami taka weselność
21     4|         anioł zwiastował Marii,~Rychło przypomni to ludziom sygnaturka
22     4|  nagadać."~Więc pogodziliby się rychło przy dzbanie, gdyby nie
23     4|    dumne szaty panów żonglerów. Rychło patrzeć, jak taki rumaka
24     4|   bardziej płonego: osiądziecie rychło i wy - osiadłością wedle