Czesc

 1     1|        schody domów Bożych. Aż dziwnie, że się tu palma znalazła.
 2     1|     rynku rozhuka się wołanie, dziwnie uroczyste:~"Bacche benevenies!..."~
 3     1|        mu się w tej chwili tak dziwnie: że z tej tęczy słonecznego
 4     1|     jęło wykonywać teraz gesty dziwnie nijakie: owszem, przytwierdza -
 5     2|     muru, po zrębach i okopach dziwnie rojnych - wszędy tłoczą
 6     2|  prowadzać dzień cały. Tak się dziwnie zdało goliardowi, że ramię
 7     3|       nie w porę ocknięta: tak dziwnie obce zdało jej się wszystko
 8     3|        gruby; ozwał się jednak dziwnie cienko, głosem zdziwionego,
 9     3|         Tymczasem okno gospody dziwnie naświetlać się poczyna po
10     3|        nyży okiennej ciemnieją dziwnie groźnie w tej żarzy na szybach -
11     3|  pragnie. Przycichną - korna i dziwnie żałośliwa trzoda przed ogromem
12     4|   nierychły, więc ten łeb swój dziwnie kudłaty i szczeciniasty
13     4|     echo - ku zadumie głośnej. Dziwnie pełnym, organowe zasobnym
14     4|     odda je niechybnie wiekom.~Dziwnie odmienił się wygląd przeora,
15     4|      już strony.~Patrzy: świat dziwnie biały, kolumn potrzaskanych
16     4|        a wraca echem zawodzeń. Dziwnie się to słyszy - może ptak
17     4|        wystąpiła dziewka jego, dziwnie niesamowita po swych niedawnych
18     4| czasami konarów skargą tak się dziwnie rozżalą, tak echa klasztornego
19     4|      krzewin klasztornego sadu dziwnie się uwysmuklał postacią
20     4|       ciszy letniego wieczora?~Dziwnie swawolne rytmy wybijają
21     4|         w taniec ciało proszą. Dziwnie taneczną zda się ta gędźba
22     4|     Zmiłuj się nad na-ami!..."~Dziwnie wąskie w tej chwili i sine
23     4|        Jął się brat Łukasz tak dziwnie słaniać i przeginać pośrodku
24     4|       tej napastliwości; a tak dziwnie łagodnie, tak wiotkim przegięciem