Czesc

501     4|       prędko poszarpało się na niej to wszystko.~Widząc tę ponurą
502     4|         najprzykrzejsze.)~On mało w to wszystko wierzy, a jednak
503     4|          sam nie odgadł, na kim się to skrupi. Co chwila czerwienieje
504     4|             ręki. Badawczo rozkłada to przed sobą.~"Kapelusz -
505     4|         czterema rożkami... Widział to kto coś takiego!"~Ta całkowita
506     4|             na niczym nie zna. "Toć to czapka! potrzebna do sukni."~"
507     4|       czapka! potrzebna do sukni."~"To suknia, to kapelusz!...
508     4|    potrzebna do sukni."~"To suknia, to kapelusz!... A każda przy
509     4|             i ogromnie ważna. Takie to wasze, kobiet, czarnoksięstwo
510     4|            tym jej rzemiośle... Zaś to odziewku potarganie tak
511     4|            godzenie się potem. Więc to jej powie tylko: że pieszczotą
512     4|            kłamie, pewnie wcale nie to jej dolega, nad czym się
513     4|         gród, zamki i klasztor: jak to wytrącony jest ze społeczności
514     4|             w zamyśleniu.~"Nad czym to się utrapia pod kapturem!" -
515     4|          zezem politowania.~Ale gdy to i owo z księgi mistrza opowiadać
516     4|         rozczarowany: "Złożyłaż i w to nawet swe jaje!" - A głośno
517     4|     rozpromieniona wdzięcznością za to słowo. "Nie satanassa przecie!"~"
518     4|             gwałtownym - że wszakże to jej ciało tak niedawno jeszcze...?!~
519     4|            i trzęsie z całych sił.~"To jedno powiadaj mi - szepcze
520     4|          prawdę mów! - nie diabełże to był chocia?!..."~"Któż tobie
521     4|              Herold on?!..."~Ledwie to rzekł, już po łbie dostał -
522     4|           zamorduje powoli. I pókiż to tego będzie?!... Zechce
523     4|           wszelakiej! Ale przez was to właśnie stają się takimi -
524     4|       gniewniej wywodzi swe żale. I to jeszcze: czy diabłem aby
525     4|          Poucza wiedza - mówi - jak to wąż grzech oznacza, zając -
526     4|            miał. Wie natomiast, jak to oświeceni consolationem
527     4|        ponosiło samą. Że grobowcowe to niegdyś głazy, więc ją nęci
528     4|       ponure.~Póki nie parsknie jak to źrebię i, zgarniając swe
529     4|           jego zaniepokoiło przykro to długie zaczajenie się ciszy.
530     4|        nagle słowem Horaca.~Wczoraj to wszak jeszcze, na kamieniu
531     4|  bałwochwalczy tu krzyk. Ale czynił to daremnie. Oczy wędrownego
532     4|         bruzdach; popatrzysz: opony to widoczne fałdy na kadłubie,
533     4|          piersi szczętem lutni. O n to pewnie sam, który za siebie
534     4|            mu czoło.~Odgadł: Bachus to sam, w wieku dojrzałym -
535     4|      białych pod dachem osłania ich to ołtarz może - jak niegdyś
536     4|      szafiry zasnutego po cieniach. To w cień, to w słońce pstrągiem
537     4|             po cieniach. To w cień, to w słońce pstrągiem wyrzuca
538     4|            o nią troska, lecz - jak to bywa, gdy macierz płocha -
539     4|           Sam się weseli.~Oto coraz to wdzięczniej nad rogami klaska
540     4|        pozostały nieco w tyle. Oneż to chyba?! - te dwa blaski
541     4|             zawiewa... Próżno się o to pisklę siostrzane troska,
542     4|            na nią tu spada. Ku niej to pewnie Panek pędzi w parskaniu
543     4|           odezwały się w murawie ni to organowych dudów pierwsze
544     4|     wielopierśnej.~A przytrafia się to, wiedział.~Jednakże woń
545     4|          gdzieś wierzgnie. I niczym to szczenię u wymienia warknie
546     4|            ust zmysłowych marzeniem to się osnuwało rozjaśniając
547     4|          jasnowidzeniu ogarnia go i to ostatnie uczucie szczęścia:
548     4|       dziewczyna. I przytwierdza mu to na ustach wargą mięciutką.~"
549     4|           na uradowanie się życiu - to przeze mnie tylko! I przez
550     4|           jak skrzydły teraz trąci, to zda się, sfrunie i porwie
551     4|             czary ku górze wystawi, to zda się, czeka - wargą i
552     4|      upojenia od się wzajem odtrąci to jak te jętki, jak ważki
553     4|        ramion skrzydłami. I żenie - to gdzieś miedzy wrzosy, to
554     4|            to gdzieś miedzy wrzosy, to na płytę strzaskanej tu
555     4|            strzaskanej tu trumnicy, to pod ołtarza pogańskiego
556     4|          znów spoił. Stygło pod nim to łoże kamienne, żar południowej
557     4|          wszelkich.~Oto leży za nim to naczynie pierzchliwości.
558     4|       promieni niezniszczalne moce. To dziwne światło śród mroków
559     4|     doznacie... Doznacie, czym jest to rozprężanie się dusz waszych
560     4|       poświsty przyniosą zewsząd ni to zszeptywania się w oddali,
561     4|        zszeptywania się w oddali, m to zaświsty strzyg - pod spódnic
562     4|             przez nieboskłon cały - to tu, to tam. Olbrzym, zda
563     4|            nieboskłon cały - to tu, to tam. Olbrzym, zda się, przeciąga
564     4|            się i burzowej pogrozie. To lśnienie ich płomieniste
565     4|               i jego pieśń. Wczoraj to na kanoniach śpiewał ją.
566     4|              Nie szumiż, nie gędzie to echo sygnaturki w pogańskiego
567     4|            tupoty dalekie.~Przeczuć to ślepych zatajona w duszach
568     4|             swej juchy purpurze jak to zło samo a najstraszniejszy
569     4|         tarcz i lilii!... Lancelota to chyba miecz, Franciszka
570     4|       powiem ci dokładnie, w którym to mieście cesarstwa się przytrafiło,
571     4|            tym weselu swoim. J choć to bardzo zgorszyło dominikanów,
572     4|                Żonglerów, żonglerów to opowieści sprawiły wszystko,
573     4|            świętego Bernarda: Cóżem to wziął od was prócz grzechu
574     4|            prócz grzechu i niedoli? To liche ciało, przyznaję,
575     4|           zakonnej.~Więc by oderwać to czoło zadumane, a malowaniu
576     4|           pokazać obraz w niej: jak to cnotliwa pani Beatrice wprowadza
577     4|          wystrugać nowe - że... Nie to go gnębi, iż czyjeś tam
578     4|           tych rzeczach "nigdy", bo to jest bluźnierstwo wobec
579     4|            dnia, powiada Paweł... I to jedyne duszy doznanie, a
580     4|            ostatniej:~"Zapamiętaj i to jeszcze, bracie Łukaszu!
581     4|            tamtego obrazu; obrzydło to czynienie powszednie rzeczy
582     4|         obrazów zjawy. Ale zatajało to się jeszcze na poty w chaosie
583     4|            i stulał pod habitem jak to zwierzę zachorzało pod futrem,
584     4|             w sercu swoim, że żadna to pani śmiertelna.~A gdy się
585     4|         strzepnął z siebie jak ptak to znieobecnienie w czasie.
586     4|         tyle za kwiaty może, ile za to malowanie. Ktoś tu inne
587     4|             mieszkają panny.~A ileż to dusz samotnych umiłowaniem
588     4|            klarysek mury, znajdował to pozdrowienie z cisz. I wyczuwał,
589     4|            cieszyły!... Bo, wonczas to, z tymi kwiatami jak z lutnią
590     4|             się weselcie!"~W takiej to właśnie chwili najsamotniejszej,
591     4|             Marii,~Rychło przypomni to ludziom sygnaturka klasztorna.~
592     4|          powtarza trójgwizdem swoim to jedyne słowo, jakie natura
593     4|     surowości dziewiczych kształtów to miękkie wychylenie szyi
594     4|           ramionami ku ludziom całe to radosne ciałko dzieciny:
595     4|        mnicha. - Panowej fletni był to pewnie czar!... I uwodzenie.~
596     4|            i plusk taki... Skokówże to czyich wybijany w miękką
597     4|           sobie słyszenie wszelkie. To jedno wie już tylko: że
598     4|           wie już tylko: że z onych to elementów zrodziły się i
599     4|          krypty. Przytrafiło mu się to po raz pierwszy w życiu
600     4|     zstępować gęsiego do krypty; na to sadowienie się ich po stallach
601     4|       poruszenie. I znów te kołaty, to mnisze zarojenie się w murach,
602     4|          kroki: chłonęły mury każde to życie z osobna - w samotnictwa
603     4|      ogrodzie ogarnęło w tej chwili to ostatnie, nieludzkie już
604     4|            czasu upłynie, zanim się to do porządku znowu przywiedzie!...~
605     4|          krynic poznania. Obwieścił to światu Joachim święty. I
606     4|            Apokalipsie Janowej, jak to apostoł... "ujrzał anioła
607     4|         wagantów wedle ducha.~I one to zmory księżycowe sprawiały
608     4|        uderzeniem uczyniła się, pod to kropel deszczowych padanie,
609     4|            Janowego Objawienia: jak to... "będzie rozwiązań szatan
610     4|          bezmiernie odległych, ileż to jeszcze łez, ile boleści,
611     4|           trzepnął piorun! pewnie w to złe miejsce za klasztoru
612     4|         spaść na głowę! Głośniejsze to od, burzy i piorunów - hałasem
613     4|             oczy przeora. "A któryż to z nich zmarł? Jakowej igry
614     4|       Szatan wie o tym tylko! On ci to jadem grzechu i krwią rozpusty
615     4|           piekło samo!... Widziałem to wszystko na własne oczy -
616     4|          żale w habit mój... Biedne to i żałosne plemię! (Może
617     4|         naporem w onej chwili...) I to jeszcze widziałem w łuczywa
618     4|     wstrząsa kościołami świata... A to jedno, bracie furtianie,
619     4|            Bogiem jedyna - może Ona to właśnie zwróci goliardowi
620     4|    natychmiast. "Powtórz - rzecze - to wszystko braciom, aby godnym
621     4|             ramy społeczności. I co to znaczy na świecie: nie należeć
622     4|    rozchwieją się jeszcze niekiedy, to chyba tylko grozy przypomnieniem -
623     4|            się mnichowi, że nad jej to wędrowaniem ten szum i szelest
624     4|          poburzowe rapsody, że jego to życia burza jakby nową woń
625     4|       przerwane nucenia - że w onej to chwili trzykrotne uderzenie
626     4|         umierać będę wciąż, w coraz to innych duszach~tułaczych,
627     4|       zaokrąglone lękiem burzy. Cóż to za osoba taka ważna, by
628     4| wielbicielka Muzy powtarza sąsiadom to wszystko, co w nią wgadał
629     4|         wiecie, ludzie?!... Człekże to w Salerno i w Paryżu bywały!
630     4|     kobiecie u okna, że lepiej było to wszystko dać w porę żywemu,
631     4|        duszy czyśćcowej.~Pochwalili to widocznie sąsiedzi, bo niebawem
632     4|           za murami zmarł?... Bodaj to! Mnie w murach tego przemierzłego
633     4|          kuźnicę pracy ponocnej.~Ni to izba mieszkalna, ni to komora
634     4|           Ni to izba mieszkalna, ni to komora rzemieślnicza, raczej
635     4|           sąsiedztwo takie: kacerza to może robota potępiona? Oto
636     4|           ratusza wieżę zdziaływane to jest, by co godzina pod
637     4|             czarną. Skrzywił się na to płatnerz, widząc, że gbura
638     4|         rzecz tę buduję, lecz kowam to w żelezie od lat dziesięciu -
639     4|     zacieśnień żywota naszego... My to jedynie zdziałać potrafimy,
640     4|           znowu szklenice: "Milczek to jakiś, nie rodził się, widać,
641     4|           niech go tam licho!... Na to człek z drugim rad pije,
642     4|             przy dzbanie, gdyby nie to, że gospodarz nagłym ruchem
643     4|             za życia!... Że z onych to prac ponocnych w zawziętym
644     4|        larwą krzyżową na licu. Onże to - odbiorca dzieł z kuźnicy
645     4|        przestworza droga mleczna ni to gościniec błędnych rycerzy,
646     4|            bardziej żałobny.~Hejże! to nasze przebicie się wczoraj! -
647     4|            pomrukuje do się:~"Chyba to nie mężczyzna?... Kto ich
648     4|   nastręczył dzisiaj?... Hm! Lepsze to podczas niźli wino!"~Więc
649     4|         piekielnicą się widzi - jak to chude zazwyczaj - bo w tym
650     4|            oto na klęczki chłopisko to olbrzymie, jak wtula twarz
651     4|             u nóg pani Śmierci.~Ona to chyba podjęła go z klęczek
652     4|             własnego żywota. Po coc to, człecze?... Pij! Zuch!...
653     4|          Pij! Zuch!... I odęłoż się to serce na życie i ludzi,
654     4|             miarę i kres. Takeś się to do mnie wciąż palił, wieczności
655     4|         powiada głucho:~"Przed wami to, minionych złud, minionych
656     4|            glinie kształty jakoweś; to znów podrywa się ręka niby
657     4|      sprawować im kazano po nocy. I to dla kogo?!... Tyle bo o
658     4|      wiedzieli zakonniki, że klerki to najbardziej zuchwałe, wynoszące
659     4|        pomstliwość prostaków... Oni to uzacnią świat, rozmnożą
660     4|          Antonim Padewskim wszystko to prostactwo, dla się tkliwe,
661     4|           oświeconych pomstliwe. My to, klerki, kazimy serca -
662     4|             Panie!..." Zadrżałem na to wołanie straszliwe. I opuściły
663     4|            czarne - nie dominikanyż to czasem? za ogniami zapalonych
664     4|          nóg zwalił - nie wzywanież to było Boga mściciela na dominikańskich
665     4|            Chrystusa. Pokazał mu na to Zbawiciel ranę boku swego
666     4|             śmią." - Rozłożył mu na to Zbawiciel przed oczyma swe
667     4|             krew puszczał, choć był to dzień świętego Floriana,
668     4|         przekładał: "Żaki, Judaszże to: Pana Boga przedał!" "Nie
669     4|           Boga przedał!" "Nie możeż to być - odpowiedzą - by człowiek
670     4|            przedał czy nie przedał, to ich, żaków, teraz już nic
671     4|             w życiu.~Najtrudniejsza to na świecie sprawa i nie
672     4|         wszelakich...? Nie baczą na to nigdy ludzie, acz przytrafia
673     4|          ludzie, acz przytrafia się to, że nie wedle ciał starości
674     4|             chwili, bo słyszało się to nieomal, jak gdyby przeor
675     4|            trzodą całą za nim - jak to żaki!~Igrce tymczasem już
676     4|           sprawy i dole; że na nich to, na sąsiadów, gadki układać
677     4|      magister sedentarius."~"Nie ma to jak sztuka opowiadania romansów! -
678     4|       jeszcze mi wam i matkować..."~To było jej słowo ostatnie -
679     4|         jęły po łbie.~"Przez ciebie to, bestio okrutna, od której
680     4|           mu mistrz wykładać, jakby to on, u ściany kruchty bodaj,
681     4|            Widzę! - rzecze. - Jużeś to wszystko zdziałał ustami,
682     4|           pouczenie, a właściwie po to, by mu przeor gadać nie
683     4|            wywodząc gorączkowo: jak to on zamierza - jak uczyni -
684     4|          zamierza - jak uczyni - co to z tego będzie... W racjach
685     4|            wymownych tłumaczy, jaka to w ogóle powinna być ekspresja
686     4|            po wtóre że przeciwi się to regule naszej. Vale."~"A
687     4|       ciemności za ołtarzem.~"Zwidy to i zmory, bracie - przerywa
688     4|     ciemności pogaństwa; sami się o to doń zgłosili na pustyni
689     4|             Powtarzał żak akuratnie to, co dzień przedtem usłyszał
690     4|      policzki jego świeże.~"Dobrześ to rzekł, bracie żaczku! Sam
691     4|        Smętnie kiwa przeor głową na to:~"I taką bywa ostatnia ucieczka
692     4|            dłonią po czubie.~ ~"Jak to mistrz i po śmierci nawet
693     4|             Słowo w słowo słyszałem to już od niego. Jakbym z goliardem
694     4|       zaświadczenie w prawdzie: jak to nie na kresach świata, nie
695     4|         Łukaszem na sam koniec, jak to nam, franciszkanom, rozmnożył
696     4|            wrażliwość kobiety! Onaż to czyniła nieraz i z takiej
697     4|            ludzi osiadłych!... Może to lepiej nawet będzie, jeśli
698     4|             posiadania. Więc lepiej to może będzie, jeśli nowe