Czesc

 1     1|   dotłoczył wysłannik biskupa, tymi pytaniami swego pana zadyszany;
 2     1| rycerstwo. A mówił kaznodzieja tymi słowy:~"Sokoła ziemskiej
 3     1|     zacnym gronem oświeconych. Tymi słowy powitałby ich z ukłonem
 4     1|         gdzie się podzieję? co tymi czasy uczynić z sobą mam?!
 5     2|        pragnie. I spłonął brat tymi słowy:~"Niemocen jestem
 6     2|     wystawia się dziś młodzież tymi kity! Oto pohukuje nawet
 7     3|     kompanię lichocie takiej!"~Tymi słowy pobudził się sam do
 8     3|       im teraz drzeć się przed tymi oknami najpoważniejszych
 9     3|      jej chyba wcale, bo tylko tymi nastroszonymi brwiami wyzierał
10     3|    wolnym - całym? A nie tylko tymi chwilkami, gdy się do mnie
11     3|       włada, bo i pokutę nawet tymi obrazami mąci, jakie mu
12     4|  zdołał na szyję. Kiwa się nad tymi wory kołpak i broda starego.
13     4|      imał się wreszcie gęśli z tymi słowy Archigoliarda:~Factus
14     4|     drogi do wtórego życia: za tymi tu murami - gdy do nich
15     4|     przynoszą mu na plecach.~Z tymi słowy dobył ze skrzyni księgę
16     4|      dążycie drogą miłości!" - tymi słowy ich nazywa. Za przechodnią
17     4|   przeor chmurzy się wciąż nad tymi znamiony największych targań
18     4|        nie rozwidnione u okien tymi lampami czuwania, smutne
19     4| cieszyły!... Bo, wonczas to, z tymi kwiatami jak z lutnią w
20     4|  przeora:~"Do dominikanów mi z tymi baśniami o sabatach idź!"'~
21     4|      kęs chleba do; gęby mieć. Tymi czasy, jakie w grodzie naszym
22     4|       utyski wasze, że właśnie tymi dniami tylu z was skończyło
23     4|        ludziom milsza, a która tymi czasy całkiem już niepotrzebna.