Czesc

 1     1|    skromnie. Więc aż westchnął mimo woli, tuląc szyję do gęśli.
 2     1|   Godzi się tedy i nam przejść mimo nich, zostawiając młodych
 3     1|   poety!...~Ale spoglądali nań mimo to nieufnie - Muza, myślą,
 4     1|        pomyśleć musiał goliard mimo osępienia.~Za rytmem kroków
 5     1|      głębi pani płatnerzowa.~I mimo tuszy, duchem snadź krzepka,
 6     1|    poskrobał się po kapturze.~"Mimo to nazbyt zawierzyłeś, panie,
 7     2|      mówiąc to, czynił goliard mimo woli takie ruchy rękoma,
 8     2|      po ludziach i zatrzymując mimo woli spojrzenie na onej
 9     2|     takiej zbroi zatrzymał się mimo woli. Prostsza ona o wiele
10     2|             I aż zacisnęły się mimo woli oba kułaki goliarda.~
11     2|      Jest!..." - Drgnęła w nim mimo wszystko jakowaś tajona
12     3|      jest tak zakamieniały, iż mimo tego nawet nie spojrzał
13     3|      koniec, czemuś to mi luby mimo wszystko: i sercu, i głowie,
14     3|     tego zaniechasz, lubić cię mimo wszystko nie będą; a gdy
15     3|          przerażą się ogromnie mimo nieufności.~"Pojrzyjcie:
16     4|       skrzyni, a czołem uderza mimo woli o księgę. Bratu Łukaszowi
17     4|  natury waganckiej swarzył się mimo wszystko z tym wejrzeniem
18     4| lepszemu podpatrzeniu prawdy.~"Mimo piachu łzy twej głupiej,
19     4|    dziewczyna, spoglądając nań mimo woli z zezem politowania.~
20     4|   Franciszkanów jenerał, który mimo wszystko podjął wróżbę Gerardusową
21     4|    śmierci samej?'" - zapytasz mimo woli, ujrzawszy takiego
22     4|  zamętach życia stadnego.~Więc mimo wszystko czuł przeor słabość
23     4|      przed ludźmi?... Goliard, mimo licznych grzechów, był przed