Czesc

 1     1|        dzwonki, że choć sama murem stoi, drgają wszystkie jej żył
 2     1|          rozworze między kolumnami stoi pani: że bez płaszcza, od
 3     1|         wszystkim i cierpki duszą. Stoi Przed nim najdzielniejszy
 4     1| piękniejsze, ale o nie nikt tu nie stoi. Prawdy w żalu - bardzo
 5     2|        zaułki i podmurza grodzkie. Stoi Żyd u bramy w szachowej
 6     2|          sypano dla takich ptaków.~Stoi za ławą chłop w aksamitach
 7     3|         Oto u wylotu ulicy, widzą, stoi pan mąż w szubie i ogromnej
 8     3|            na górze. Opodal komina stoi beczka; w żółtym świetle
 9     3|        jeszcze nie widzianą.~I oto stoi w pośrodku izby ta dziewka,
10     3|         przez drugiego. A linochód stoi nad nią z palcem wystawionym
11     3|       namacalnym jawnie przed tobą stoi. Popatrz, dotknij każdy!...
12     3|           nie oświecona wcale, nie stoi o chwalbę, więc przy pierwszych
13     3|       mgławej omartwicy zaświatów, stoi rumaka mara dziwokształtna:
14     3|     pokonana. Niczym wyłom w murze stoi na ścieżaj po nocy otwarta
15     4|       przed Bogiem. Spójrz na Nią: stoi tam w kamieniu, pod klasztoru
16     4|         zasłonę bluszczu. Patrzy - stoi dziewka jak ta Ewa pod jabłonią:
17     4|           przed się. O mur wsparta stoi oto pochyle jakowaś postać
18     4|      Zwarta nagimi wciąż kształty, stoi jak ta kolumna opodal, jak
19     4|           w krąg wieczystych żarzy stoi ona...~Wonczas poczuł mnich
20     4|          świece wszystkie. Pod nim stoi trumną czarnym suknem obita;
21     4|             jął kląć na czym świat stoi:~"Łeb mi wczoraj porozbijali
22     4|            żaków. (Biada temu, kto stoi o żaków chwalbę i porywy!)~