Czesc

 1     1|          a one ćwieki w dłoniach obu i stopach skutych wystawia
 2     2|          dolą człeczą owiało ich obu onym czyśćcem ducha: acedią,
 3     2|    głoszą to w tej chwili z wież obu.~I wydzwoniły jakby nietoperza
 4     2|          anielskich na wieżycach obu. A co jedna wieża swym basem
 5     2|           skołysane serca spiżów obu.~
 6     3|       wyzierają teraz waganty ku obu rycerzom. Pochwyci dziewka
 7     3|          brodatą. I wskazując na obu rycerzy w nyży okiennej,
 8     3|     powszednich!...""~W dłoniach obu ukryła się nagle owa twarz
 9     3|   Wskazał znów ramieniem rycerzy obu - przez lat dziesiątki nie
10     3|          tym bardziej że postaci obu panów w nyży okiennej ciemnieją
11     3| trzymając go u piersi w dłoniach obu, pochyla kornie głowę.~Niczym
12     3|      szczytów tej góry, z wieżyc obu rozpostarł się płaszcz nocy
13     3|       Wystawia mnich krucyfiks w obu dłoniach. Z pacierzem na
14     3|   koncerze. I jednym ruchem szyj obu obzierają się za wagantami.~
15     3|        czerni się pogrożą wieżyc obu. Bo takie zasłuchanie, zapatrzenie
16     4|      trzyma to mnich w garściach obu, nie spożywając przecie,
17     4|        zdziwiło to wcale mnichów obu: z starości przytrafiało
18     4|      Łukasz w pobożności swojej: obu tamtym nie do spowiedzi
19     4|         przy piersiach starca, w obu dłoniach jego. ~"Ułomiłem
20     4|    namiętności człecze. Spłoszyć obu nietrudno; tylko gdy wąż
21     4|      radosnym dzień taki dla nas obu uczynić poczyna mi kaprysić -
22     4|    płatnerzy spoziera na tamtych obu kościoła pierś. Nad rozłogiem