Czesc

 1     1|         czapie?"~Potoczy się ku niemu grosik od strony dziewcząt;
 2     1| kapturów, nie skierowała się ku niemu głowa żadna, nie przerwała
 3     2|  powojowym splocie wychylają ku niemu swe rozkwiecone główki.
 4     2|         urągliwym. Wyciągają ku niemu kostyry swoje ni to widły
 5     2|   klęczący opodal, wymachuje ku niemu w pośpiechu gwałtownym ni
 6     3|       tęczy i fosy wybłysnął ku niemu uśmiech kobiecy. O! - składa
 7     3|      Owóż i druga garnie się ku niemu: ta już się nie tuli, a
 8     3|        jej strój, roztęsknią ku niemu kobiety. (Od dziś na przykład,
 9     3|       Bóg w niebie mieszka i ku niemu nasze tęsknoty. Ale działania
10     3|        ten gest srogi żaków; ku niemu kierują teraz swe oczy.
11     3|      daleki.~Rzuci się mnich ku niemu z krzyżem różańca w kułaku.~"
12     3|         ciała swego Zstępują ku niemu rycerze, spływają po świetlistym
13     4|    stron płyną wciąż i płyną ku niemu te rzeki młodości.~Więc
14     4|       ramion." Wyrzuci mnich ku niemu dłonie obie. "Przekleństwo
15     4|        Muzy.~Zrazu wybłysnął ku niemu przeor mądrym okiem i czołem.
16     4|           Pochyli się przeor ku niemu gwałtownie i dłonią stłumi
17     4|        w pamięci nawet drogę ku niemu - jak Parsifal sam za młodu,
18     4|   długim zaciągiem wybłyśnie ku niemu spod rzęs, że on tylko się
19     4|       tej chwili warg mignie ku niemu ruchliwszym od żmii językiem.
20     4|       Gdy spod rzęs wybłyska ku niemu ukradkiem, raz jeden tylko! -
21     4|  odrodzenia!..."~I wybłysnął ku niemu przeor mądrym okiem spod
22     4| zaprosił. Więc pijąc wyziera ku niemu niechętnym zezem przez kielicha