Czesc

 1     1| bezpiecznego okna półłukiem ściętym niby głazów szczeliną. Nad murów
 2     1|         jesteś?" To butne wyzwanie, niby spotkanego gdzieś na gościńcu,
 3     1|      dotykać rozmaicie zbroi mojej: niby czym człek żywy, czy głaz...
 4     1|           cię powiodę!"~"Dokądże to niby?"~"Na szukanie Graala."~
 5     2|      czepeczków i wianków różanych. Niby to sobą tak się radują,
 6     2|           poety.~"Ba...!" - prysło, niby druga bańka mydlana, na
 7     2|             tych kamienic, wkroczył niby w magów pieczarę, kędy po
 8     3|             martwym już odblaskiem, niby pyłem ceglastym, wypełniały
 9     3|         tajemniczym zlotem. Bo choć niby radosne te pląsy, w posuwiste
10     3|          mnich leży jak kłoda, choć niby wszystko oddaje, więc kompania
11     3|        oczyma. I wraz ramionami coś niby tuli do swych piersi.~"Jakżebym
12     3|           dziewce grubej, pokazując niby ludziom, jak to kroczy przez
13     3|          skoczki - bo choć lico jej niby, postać zgoła już inna.~
14     3|        jeszcze nie widziano kobiet. Niby to w szacie - myśli goliard -
15     3|             popłochu. "A onoż to." "Niby jakie: zło?'." "Nie człecze
16     3|   włokitowie!" - pozdrawia wagantów niby wojowników jakichś plemię.~
17     3|             nam przyszło! - wzdycha niby - za sławione bohatery samemu
18     4|         piachem włóczęgi: joculator niby dzisiejszego ducha z czołem
19     4|          Plutonem obezwał, dzierżcą niby piekielnym, a biskupów za
20     4|            to znów podrywa się ręka niby z młotem w garści: gdy ciało
21     4|       podłuż by go postacią ułożył, niby na kamieniu przydrożnym
22     4|             mistrz przeora w łokieć niby w podzięce za duchowne pouczenie,