Czesc

 1     2| osobliwie rade, że przysmalać mistrz będzie diabelskiego syna
 2     3| Czyściec, nawiedzone za żywa; mistrz Pitagor po piekle i czyśćcu
 3     3|     czele murarz kościołów, a mistrz kamieni żywych, czeka tam
 4     3|      zbroi głowami sięgają: i mistrz z siwą brodą po pas, i czeladnik
 5     3|        ci wiedzą: gdzie, jaki mistrz, jakiej wiedzy uczy? A z
 6     4|    nas turma i klątwa. B j co mistrz w terminach uczenie wywiedzie
 7     4|      ku dalszym celom snadź i mistrz sam ją uważa. Z nami jest!
 8     4|     ust spisał, słowo w słowo mistrz twój!"~Na tę profanację
 9     4|       lepszy ponoć jest i ten mistrz twój - podjął na chwilę
10     4|    goliardowi z księgi, że co mistrz w duchu swym ledwie dojrzał..."
11     4|      nich zmarł? Jakowej igry mistrz?" Doskoczy furtian i przez
12     4|     Domu kowal, żywych spiżów mistrz!"~Co mówiąc usadzał gościa
13     4|   samego siebie.~"Hm!..."~Ale mistrz nie baczył na te pomruki.
14     4|  brązowe odrzwia - na których mistrz zdziałał wszystkie klęski
15     4|      Graalową w nim czarę!...~Mistrz jakby zaczerpnął oto w płuca
16     4|  wszystkie żywe spiże.~Chodzi mistrz tam i sam pod tym namiotem
17     4|      się winem po wręby. A że mistrz zamilkł, przemówiła teraz
18     4|    przed oczy wagant któryś.~"Mistrz kamieni żywych!" - przedstawia
19     4|       Nie zrażony tym, jął mu mistrz wykładać, jakby to on, u
20     4|   zamierzenia twoje."~Cmoknął mistrz przeora w łokieć niby w
21     4|    wałem klasztoru!" - sarkał mistrz.~Idzie przeor dalej - żaki
22     4|   dłonią po czubie.~ ~"Jak to mistrz i po śmierci nawet z ust