Czesc

 1     1|  siłom serdecznym, rzekniesz, duch Wschodu ział na tych ludzi.
 2     1|      sztuki umieją Cyganie... Duch zasię po ojcu w was pewnie...
 3     2|       moc wszelką - nie tylko duch człeczy, ale i duchy zaświata:
 4     2|       ma?"~I odpowiedział jej duch sam z skupienia swego:~"
 5     2|    kościół swoje, niespokojny duch człeczy swoje. I wiecznie
 6     3|    zważcie: iluż to żonglerów duch skrzepiał ciała na boje
 7     3|      izby nie oparł.~"Wszelki duch Pana Boga chwali!..." -
 8     4| wszystkie tam pieśni wolne... Duch tam króluje, a wielkość
 9     4| zgiełkiem kobiecego ducha? On duch i najsurowsze mury samotności
10     4|   człeczego skorupę uwięziony Duch się wyświetla.~I wyszła
11     4|    usta moje: ponurzony bywał duch nawałnością trosk, nie wylatywała
12     4| którego słowo jest jak dzwon, duch jak Pawła apostoła, a ton
13     4|  Kędyż, o Bacche; uwodzi Twój duch?~wskroś pełen Ciebie, Tobą
14     4|   ziemi by tych ruin wywołany duch.~A gdy doskoczył: ramieniem
15     4|  przez papieża. A zawiedziony duch człeczy sprawił, że na synodzie
16     4|  sabaty... Ale tymczasem nasz duch - franciszkanów! - dzierży
17     4|      ludziom - inny stawa się duch powszechności... Hej, zamilkło
18     4|    Niecierpliwił się w niebie Duch Święty przed innymi osobami
19     4|         Heu mihi! - westchnął Duch Święty - lecz wiem teraz,
20     4| osobliwie te, które skojarzył duch czasów.~Więc wzdychając
21     4|  Bowiem nie ty, mistrzu, lecz Duch żywymi czyni i kamienie...
22     4|   obietnice - niechże ten ich duch, odradzający się na ziemi