Czesc

 1     1|    smyczkiem, a i ten grosik spod stopy unosząc. Czapę z groszem
 2     1|           drogę i rzucać róże pod stopy. Niechże mają dziś święto
 3     1|         wdepczą w bruki mieszczan stopy... Hańba wahaniu twemu!...
 4     2|     dźwignie dziewczynę znad swej stopy, uspokoi, życie i szczęście
 5     3|      kanoniach ledwie grosik spod stopy uratował, tu by onym "tańczoną"
 6     3| wesołkowej czapie spycha mozolnie stopy jego z ławy. Postawili go
 7     3|           w zatrudnieniu koło tej stopy pancernej i srogiej goleni
 8     3|          człek zabity, tylko bose stopy i łydki waganta wysztywniają
 9     4|     piwniczną zatęchlizną cegieł. Stopy grzęzły w omiękłościach
10     4|         zamilkły i nie skaczą już stopy. A rusza i drażni wszystko.
11     4|      dzban zdziałany w marmurze i stopy przyrosłe do cokołu. Poniżej
12     4|     Lirisu wodą.~Oto biorą już na stopy te pierwsze wstrząsy ochłody,
13     4|        ledwie zanurzyły w nim swe stopy lekkie, on basem o nurtu
14     4|         już tylko palcami drugiej stopy ziemi się trzyma; bo gdy
15     4|   przerzuca ciężar ciała z jednej stopy na drugą. I kręci się tak
16     4|    przedgrobowy schron. Ostatniej stopy szmer u takiego progu użalił
17     4|           spod kirów białe kostki stopy swej długiej.~Na stypę po
18     4|      ochotę, przy tupnie kostkami stopy... I zaklaska w grzechotki
19     4|         jej włosy, usta, kolana i stopy.~Aż niedźwiedź niuchem poczuwszy
20     4|  przydrożnym wsparłby głowę jego, stopy zaś nie o lewka jak u panów,
21     4|            Tak mu zbodzie, zhaczy stopy długie, taką mu osmętnicę