Czesc

 1     1|      koniec izby i nurzał się w skrzyni, dobywając szachów, by je
 2     3|        uczynili słowo dawne. Na skrzyni ksiąg w swej celi siada
 3     3|     głowę sczmucił, za szatę ze skrzyni najdroższą, rozrzutnico
 4     3| otrzymał najcenniejszą szatę ze skrzyni, tu się z niej rozdziać
 5     4|     zajął swe zwykłe miejsce na skrzyni. Dobra, powszednia praca
 6     4|      tylko te westchnienia znad skrzyni - nie ciężkie wszelako -
 7     4|   rozsiada się znów wygodnie na skrzyni i powiada:~"Ad laetitiam
 8     4|         jak żwawo podjął się ze skrzyni przeor stary, witając goliarda
 9     4|    pośpiechu spędza goliarda ze skrzyni. Nurzając się w niej na
10     4|  plecach.~Z tymi słowy dobył ze skrzyni księgę skórzaną. "My zasię,
11     4|   prostują, odsuną od siebie na skrzyni, w oczy sobie popatrzą:
12     4|         okute skóry i niczym do skrzyni cedrowej onych skarbów zza
13     4|  całkiem: osuwa się na kolana u skrzyni, a czołem uderza mimo woli
14     4|        do celi, zasiadł znów na skrzyni. Już nie te potoczne westchnienia
15     4|      snadź grzech waganctwa i w skrzyni przeorowych ksiąg. Konno,
16     4|      jął układać i swe księgi w skrzyni, dzisiaj bardzo jakoś pomieszane.~
17     4| wetknąwszy, resztę zatrzasnął w skrzyni. I przygnębieniom myśli
18     4|         siedział tak starzec na skrzyni skarbów swoich - pod czarnym
19     4|        tu w celi był, tu owo na skrzyni siedział gęśle oto swe (
20     4|       karty, dobyte niedawno ze skrzyni. "Znam! Znam!" - powiadał
21     4|         dzisiejszych w celi, na skrzyni - poczyna myśleć głośno