Czesc

 1     1|           wszystkim i życie nawet samo. W oczach młodzieży nie
 2     1|       progiem, zda się, szczęście samo pieści ludzi miękką rączką,
 3     2|        wreszcie precz życie nawet samo."~"O kimże ty to mówisz?! -
 4     2|         podczas i szczęście nawet samo, oddają ni za co, bo za
 5     3|       Królowa pani z biskupem!" I samo ubłożenie słania go na klęczki.~
 6     3|        roztargane jak to sumienie samo... Za ciszą klasztoru zawyje
 7     3|          kości.~"A że was tak zło samo przez igrę z życiem ku wyzwoleniu
 8     3|          statku. Bo wręcz w ciało samo gędźca uderzała osobliwość
 9     3|    surowej pogrozie kościoła, zło samo sidłało dusze kuszeniem
10     3|         tumu; aż ocknie się i zło samo na poniżu: podejmie to kruczysko
11     3| dominikanie, że z wagantami Z ł o samo nawiedziło gród, wysyłało
12     3|           w mieście dzieje?!"~"To samo, co i w tobie, frate: walka
13     4|      niejedne i ponad to Empireum samo...?"~Przechylała się głowa
14     4|     wsiąka, rzekniesz, w Empireum samo...~Przedświt to może rozsnuwał
15     4|        łacno odmienia i, sądzące, samo osądzone się czuje - że
16     4|           mu owo i cedrowe drzewo samo u klasztoru furty wydawało
17     4|        żyły jego przepływa, serce samo w taniec wzywa - Dionizos!~
18     4|         juchy purpurze jak to zło samo a najstraszniejszy niemotą
19     4|         stary w tył zatoczył, pod samo okno celi. By stamtąd dopiero
20     4|          swej purpurze jak piekło samo!... Widziałem to wszystko
21     4|           beznadzieję skazało się samo!..."~Pogiął mu się kark,