Czesc

501     4|               z pomrukiem kroczy znów po izbie. I już z niechęcią
502     4|         nozdrza, zdzielił jak obuchem po łbie nietrzeźwym.~Już ją
503     4|              biały za udo i, pustą aż po krzyże, miednicę kości łonowych.~
504     4|           podłogę.~Pot kroplisty, już po raz drugi tego wieczora,
505     4|            niej samej gdyby spiż żywy po nocy.~On już tylko włos
506     4|               niemym. A ramię wyciąga po niewoli w stronę kuźnicy.
507     4|        dotknięciem napełnia się winem po wręby. A że mistrz zamilkł,
508     4|               resztę własnego żywota. Po coc to, człecze?... Pij!
509     4|      opętańcze! Do mnie!"~Poklepie go po twarzy kostkami długiej
510     4|           człeka! Grabi palcami długą po pas brodę, wąsa podkręca,
511     4|             kośćmi szkieletu... Nagle po" chwyci szklenicę ze stołu,
512     4|            pod piec i osunął na ławę. Po chwili już się słania; poczerwieniała
513     4|               ostateczną bezsiłą: raz po raz tężcowo przeginał mu
514     4|        grabarskie sprawować im kazano po nocy. I to dla kogo?!...
515     4|       wędrowania goliarda z Pitagorem po piekle i czyśćcu.~Czyta
516     4|       dominikańskich stosów zapalanie po świecie?!... Możeś ty, bracie
517     4|               ranę boku swego i znaki po koronie cierniowej. "Heu
518     4|    kostnicowej ściany i objęły starca po raz wtóry.~Otaczał go tymczasem
519     4|               przez życia pomroki, aż po grobów niemą ścianę. Woń
520     4|     Joculatory tymczasem, z pokornego po grodach nawyku, nie śmieli
521     4|      śpiewaniu przodowny, wysunął się po niewoli na środek kościoła -
522     4|         pokorze swej sprzed chwili. I po odśpiewaniu modłów tak się
523     4|            modłów tak się rozwałęsali po nawach wszystkich, takim
524     4|               romansów przed mnichami po kątach nie wszczynać! Bo
525     4|          obcałowywany wraz przez nich po dłoniach i rękawach. Nad
526     4|              słabość do żaków Oto raz po raz kładzie rękę na jedną
527     4|               czasów.~Więc wzdychając po goliardzie, użalał się każdy
528     4|             głaszcze go wciąż jeszcze po włosach i powiada cicho:~"
529     4|               kułaki pana bić go jęły po łbie.~"Przez ciebie to,
530     4|       duchowne pouczenie, a właściwie po to, by mu przeor gadać nie
531     4|          grubych głazów na podwalinę, po najlotniejszą strzelistość
532     4|               kilku, schodzili w grób po dwakroć bezimienni - bo
533     4|            bezimienni - bo za życia i po śmierci - jako my, franciszkany...
534     4|             go w ogóle nie zdziałasz, po wtóre że przeciwi się to
535     4|          samego siebie ma się wałęsać po klasztorze, raczej tańczyć
536     4|              też się mnichowi zwiduje po ciemnościach?~"Powiada,
537     4|            gospodzie od goliarda. Ale po rozważeniu dodaje ku temu
538     4|              poklepał go tylko dłonią po czubie.~ ~"Jak to mistrz
539     4|            czubie.~ ~"Jak to mistrz i po śmierci nawet z ust żaków
540     4|     wejrzeniach młodzieży, dodać musi po chwili:~"Więdnie wszystko,
541     4|           przywiódł was wszakże - już po skonie."~"Przywiódł!" -
542     4|          wedle ducha wszakże chadzają po świecie. "Nie smućcie się,
543     4|              i symfonistą, włóczy się po świecie. Daj im Boże zarabiać
544     4|               dawniej razem z tamtymi po świecie chadzali, a dziś
545     4|              nieufnym ślęczymy, każdy po izbach ciasnych, by lucrare
546     4|             był przed ludźmi człekiem po stokroć wolniejszym niźli
547     4|        waganckich lat, gdy nas wodził po świecie zwid rycerzy błędnych
548     4|         wiekami: za skoczkę pląsającą po rynku grodzkim. I przez
549     4|              igrców sztuk wszystkich, po gościńcach swobody i beztroski!~