Czesc

 1     1|       chwili żonglera, by w jej piekarni, innym kobietom ku zazdrości,
 2     1|    ciekawsze zbiegłyście tu, do piekarni najzacniejszego domu, gdzie
 3     1|    kolebiące tony!~Ciszy tam, w piekarni całej! Posłuchu dla ludzi
 4     1|         panów, choćby ich tu, w piekarni, nie było dziś wcale:~Gdy
 5     1| podzielić się z nim zarobkiem z piekarni? Że też w tym zatraconym
 6     1|         oczy, gdym go słuchał w piekarni. Nie o mnież to? nie o mnie
 7     1|       siebie:~"Baśni żonglera w piekarni nasłuchałeś się, panie,
 8     2|   wiedział, o czym opowiadano w piekarni - u nich bo wieści zawsze
 9     2|   światem!..."~Baśni żonglera w piekarni nasłuchał się było mnich
10     2|         Lancelot chyba sam?!"~Z piekarni wracała dziewczyna, baśni
11     2|     namieszały gawędy, pewnie z piekarni rodem, i poszły słuchem
12     3|   świata! Oto nasłuchałem się w piekarni takich kolorów życia, że
13     3|      której żongler opowiadał w piekarni - lico najpiękniejsze, jakie
14     3|   Ledwiem żonglera przepędził z piekarni, co ci romansem głowę sczmucił,
15     3|         Któryż to prawił dziś w piekarni o Parsifalu, Lancelocie?"~"
16     3|           Opowieścią żonglera z piekarni w sumieniach swych ruszeni,
17     4|          Każe mu iść za sobą do piekarni, na ławie sadza, sam mu
18     4|      studniami nie staje ani do piekarni nie zachodzi, lecz wprost
19     4|     rybałtowych gęśli - onych z piekarni! - gdy kołem po ławach,
20     4|         panie widziane - tam, w piekarni! - tu się nagle zgarniają -
21     4|      przysposobi pacierzem...~W piekarni zasię posiłek dla tych ludzi