Czesc

 1     1|   każdego święta rozradowaniu, opodal zalegali taborem ludzie
 2     1|        ludziom zaśpiewa. Czapę opodal na ławie położył, by sama
 3     2| przygotował, wór z narzędziami opodal położył; sam zaś siedział
 4     2|   strój rycerza przechodzącego opodal z goliardem. Zdziwiona,
 5     2|   bezwiednie może, dla rycerza opodal - jak to dziewczęta.~Lecz
 6     2|    rękawy zagniewanego mnicha. Opodal tymczasem innym niepokojem
 7     2|     smęt i rycerzowi stojącemu opodal. Owiał duszę tak mocno,
 8     2|     dolą człeczą obciążył.~Jak opodal ten rycerz błędny drugi,
 9     2|   ślinie i łzach ludzkich. Gdy opodal szumią pstrocizny szmatek
10     2|   jeszcze, i tu w sukiennicach opodal mnicha stojący, już czuł
11     2|       żarliwy.~Mnich, klęczący opodal, wymachuje ku niemu w pośpiechu
12     3|  prawdziwie uległymi je czyni. Opodal rynku po głuchych z wieczora
13     3|    ogromnej czapie na uszach - opodal drugi - za węgłem trzeci
14     3|        krawędzi jego na górze. Opodal komina stoi beczka; w żółtym
15     3|    Horaca, którego wsparł było opodal na ławie; ale czy że ramię
16     4|  kształty, stoi jak ta kolumna opodal, jak ona pozłocista na smagłym
17     4|      tego objęcia i rzucił się opodal gdzieś, między wrzosy, by
18     4|  przerażeniem wstrząsa mnicha. Opodal słychać drugi - trzeci -
19     4|        rzecze.~A usłyszawszy z opodal, kogo śmierć obwołuje za
20     4|   pół-tygrysicy na żywym spiżu opodal. "Moje ty kochanisko najwierniejsze!..."~
21     4|        Zasiadł przeor w stalli opodal i spod oka przypatruje się