Czesc

 1     1|         mierżąc przeciwnika złym okiem spod larwy stalowej. Sapią -
 2     2|       sfukał mnie gębą i zgromił okiem, że śmiem przyjmować takie
 3     2|          nagle powiódł badawczym okiem po tych ziołach, chmurnie
 4     2|          sobie na dłoń i błysnął okiem: która by ich zakosztować
 5     2| wyskakują - mówił wodząc surowym okiem po ludziach i zatrzymując
 6     2|         bokiem przechyla, jednym okiem wyzierając ku górze - żałosna
 7     2| spoglądała na waganta cyklopowym okiem przerażeń. Na domiar one
 8     2|      jasnym rozłogu, pod wielkim okiem kościoła: pod różycą tumu
 9     3|                Popatrzy uważniej okiem drugim. Na progu ukazał
10     3|    Klepie go po twarzy, a błyska okiem, czy mięknie. - I luby!" -
11     3|      jakby siebie samego, wiodąc okiem za jej spojrzeniem.~I opadł
12     3|   powadze czynić...? Zatocz tedy okiem wkoło: pod tobą miasto całe!
13     3| splecionymi, błyska przenikliwym Okiem na waganty.~Wreszcie staje
14     3|        rycerzy jak dwie mary pod okiem miesiąca bledsze życiem
15     4|     widzenia doznało. Lecz odtąd okiem uratowanym na żadne piękności
16     4|       zdał się przewidywać, bo z okiem nastawionym przenikliwie
17     4| wybłysnął ku niemu przeor mądrym okiem i czołem. Ale przyjrzawszy
18     4|        twarzy swej błyska żółtym okiem.~"Gołębica kacerskiego ducha!" -
19     4| wybłysnął ku niemu przeor mądrym okiem spod czoła. Lecz pomiarkowawszy
20     4|         ku studni.~Bo kędy rzuci okiem, słaniają się mdłe łodygi
21     4|          chodu!" - baczy mistrza okiem, na kształty i ruchy zawsze