Czesc

 1     1| śmiertelnego posłania podźwignąć nieco chciał. I szepcze mu w usta
 2     1|         bo oświecony na to tylko nieco barw życia w sztukę swą
 3     1|         mizerny! To otrzeźwia go nieco. Ale gdy pod czołem zajaśniała
 4     1|    pewnie."~Jęła poprawiać włosy nieco rozwiane. A w tym podniesieniu
 5     1|        zez goliarda w spojrzenie nieco milsze. Oboje oprą Horaca
 6     2|     piersi krzyżował i w tył się nieco odchylał dla przyjrzenia
 7     2|        za dotknięciem. Gdy prawo nieco wystygnie, będzie można
 8     3|       Nie broniła pani, choć się nieco zdumiewa temu zaszlochaniu,
 9     3|        oto na miasto wysyła, bym nieco farb świata w oczy wziął:
10     3|         Może i z tego powodu, że nieco serca kobiecego poczuł na
11     3|          lub ramię, zanim lekarz nieco dalej od grodu nie opatrzy
12     4|          tylko z nami wytrze się nieco po świecie. Najmądrzejsze,
13     4|         kwestarza na odpusty, by nieco farb świata w oczy wziął,
14     4|            Wiedzże tedy, bracie, nieco więcej bodaj o tym, coc
15     4|       matronę.~Więc ona popłacze nieco dla podjudzenia w nim tych
16     4|          roztargane, przygłaskać nieco dłońmi. A przyłapana uśmiechem
17     4|          więc się przytuli tylko nieco, ramieniem szyję mu ogarnie,
18     4|      macierz płocha - siostrzyca nieco starsza. I stateczniejsza -
19     4|   nadążywszy siostrom, pozostały nieco w tyle. Oneż to chyba?! -
20     4|        na stole; zawszeć jaśniej nieco, widać przynajmniej, z kim
21     4|             Przydajcie mu, żaki, nieco własnej lekkomyślności,