Czesc

 1     1|     dojrzewa słodycz namiętności naszych. Chrapią wtedy małżonkowie.~
 2     1|     płomyka wrażliwości, który w naszych duszach zapala nieraz i
 3     1|          po tych włóczęgach dziś naszych z grodu do grodu wałęsa
 4     1|           żywe to wyrzuty sumień naszych: "Gdzie dążenia twoje?!"
 5     2|       karz nas, Panie, wedle win naszych, lecz wedle wielkiego miłosierdzia
 6     2|       żyw i potężny w sumieniach naszych Parsifal ten - choć Graala
 7     3|  grzechem rycerza! one w sercach naszych przemoce! Przemogły, przemogły
 8     3|         nimi ująć musiał:~"Nie o naszych ja przecie myślałem! Wszakże
 9     3|          całą przytulnością serc naszych.~Zaś to lgnienie do chwilki
10     3| kościelnych wież okapy zaludniać naszych sumień przerazami. A jeśli
11     3|       osiadłych tędy droga, i po naszych grobach, kędy my je targniemy
12     4|        zmysłów waszych panie - z naszych to szkół kobiety, z naszych
13     4|      naszych to szkół kobiety, z naszych akademii waganckich!...
14     4|        Grzmią kościoły od pieśni naszych, my w kuglców i wesołków
15     4|    bracie!" "Pytaj, ojcze, żaków naszych, którzy wszystko pamiętają,
16     4|         Dante?... Który ze strun naszych wszystkie zdjął... niedopełnienia,
17     4|       zakonników, wobec rodziców naszych cielesnych. Przypomnij te
18     4|    przyjęli tu dziś mdłych braci naszych ze świata." I wyprowadził
19     4|          od tamtych poprzedników naszych? czym godniejsi przed ludźmi?...
20     4|          błędnych rycerzy czasów naszych.~Gotyckiego tumu strzelistość
21     4|    zajaśnieje nad głowami dzieci naszych? gdy stare niebo i ziemia