Czesc

 1     1|      smutki człecze toczyć już jęły Kościoła fundamenty - rzekniesz,
 2     1|  Przybiegły paziki cichutkie i jęły u nóg państwa spłoszonych
 3     1|        cienie w grób zstępować jęły te szeregi.~I znów pustka
 4     1|    tłumy wielkie wysypywać się jęły z niejednej bramy i wypełniać
 5     1|       łopotem spódnic zaganiać jęły kobiety - to tu, to tam -
 6     2| czepeczku białym. I dziobać mu jęły miedzianą łapę te paluszki
 7     2|        i siepać na wsze strony jęły, że pękają oto w podłuż
 8     2|   pokuta dopełni."~Dźwigać się jęły ku górze te karki doziemne.
 9     2|     herolda rozlegać się potem jęły, jakby błyskawica i grom
10     3|        bo się osunę z siodła". Jęły ręce mnicha opływać on kształt
11     3|       Wokół stołów szastać się jęły i rybałtki, których sztuka
12     4|    tylu wejrzeń niewieścich. I jęły panie rycerskie pod pędzlem
13     4|       ten szelest osypywać się jęły kwiaty już powiędłe.~"Weź...
14     4|     jej myśli od siebie samej; jęły się błąkać po świecie.~Nagle
15     4|    jaszczurek ożywiać się znów jęły marmurów biele.~Aż jego
16     4|      jego i rozterka ustępować jęły niczyim mgła sprzed oczu.~
17     4|        ścieżkach rozsnuwać się jęły cieniów kobierce - jak gdyby
18     4|     zgojone ku wnętrzu krwawić jęły - z żalu za kochanką - więc
19     4|        bo niebawem zamykać się jęły okna wszystkie.~I gasły
20     4|       oto własne rozchylać się jęły Przed oczyma jakowymś skurczem
21     4|         oba kułaki pana bić go jęły po łbie.~"Przez ciebie to,