Czesc

 1     1|      uciechę mieszczanie zacni. Jakże lubo, jakże lubo spozierać
 2     1|  mieszczanie zacni. Jakże lubo, jakże lubo spozierać będzie na
 3     1|    spiże zdzwonią. I jako lubo, jakże lubo będzie to królowej!~
 4     1|     zastrzega! - przytakuje - a jakże! - jednak coś tam...~Kręci
 5     2|        Ukrył twarz w dłoniach.~"Jakże ty będziesz mógł, bracie
 6     3|   wszystko kobiety po miastach. Jakże więc zapomnieć! - wyrzucają
 7     3|       ich zaczepia rozmową:~"No jakże, rybałty, wykłóciliście
 8     3|      przebić się za mury..."~"A jakże! a jakże" - wyraża teraz
 9     3|         za mury..."~"A jakże! a jakże" - wyraża teraz urągliwie
10     4|       pracowicie pędzel mnicha. Jakże się cieszył przeor każdą
11     4|        ś ć móc oglądać zawsze."~Jakże się spłakał mnich przy tych
12     4|         tych słowach przeora. I jakże nawiedzał odtąd co ranka
13     4|      kwiatami ją przystrajając. Jakże pił oczyma cichość Jej lica
14     4|        miękkie wychylenie szyi. Jakże śnił dla Niej na karty księgi
15     4| widziały chore oczy Franciszka, jakże się tedy cieszyły jego palce,
16     4|       tedy cieszyły jego palce, jakże się one cieszyły!... Bo,
17     4| Najświętsze na nich Oblicze... (jakże się cieszy diabeł, jak pląsa
18     4|       sprawdza, liczy, mnoży...~Jakże się nie miały mylić obliczenia
19     4|          I nachmurzył się cały. Jakże bo przepędzić od furty tamtych
20     4|    zaproszony wczoraj do łoża:~"Jakże, nie wiecie, ludzie?!...
21     4|      ciebie, krwiopijco mój!... Jakże mi było o kobiece łaski