Czesc

 1     1|        gniazda łabędź zaklęty. W dłonie czoło ująwszy wpatruje się
 2     1|          te skrzydła anioła, gdy dłonie jej podawały mu się za oparcie,
 3     1|    wszędy!"~Długo zaciera książę dłonie przy ustach, wreszcie chyli
 4     1|          nutę organów, rozstawia dłonie braciom na baczenie, czeka
 5     1|          Gestem żaby rozczapirza dłonie i gębę przed babą tłustą.~"
 6     2| odwróciwszy się odeń, zapłacze w dłonie nad zaprzepaszczonego miecza
 7     2|         pereł. Włochate i tłuste dłonie, splecione na brzuchu, obciążają
 8     2|         twarz swoją. I wymadla w dłonie on żal przed Przenajświętszą
 9     3|       kobiecy. O! - składa mnich dłonie - królowej to naszej Najpiękniejszej
10     3|        rozłożyły się w olśnieniu dłonie brata; nie wiadomo: w niebali
11     3|           wsunęli pod te złożone dłonie psałterz, a w palce wetknęli
12     3|           a na nim cicho wsparte dłonie rycerza, jakby do przykucia
13     4|           Wyrzuci mnich ku niemu dłonie obie. "Przekleństwo słowu
14     4|         tej chwili pędzle z rąk, dłonie same złożyły mu się przy
15     4|         oplatając je wzwyż aż po dłonie: "Na Boga prawdziwego, stój!
16     4|         buczy dziewka w obie swe dłonie u twarzy.~Więc podjął odruchowo
17     4|    zaduma. Podbródek wtłoczyła w dłonie i patrzy, a raczej słucha
18     4|      poprzez splecione na oczach dłonie, widzi (przypominając słowa
19     4|        Tym gorliwiej modliły się dłonie, jakby uchwytu jakiego szukając
20     4|       Twoje!..." Miękko plusnęły dłonie o podłogę. Już cisza. Exitus.~
21     4|       Zbawiciel przed oczyma swe dłonie przebite..."~Czarne skrzydła