Czesc

 1     1|    ludzie, nad czarodziejstwem sztuki gędziebnej wraz zamyśleni.~
 2     1|    uprzykrzyli sobie ludzie te sztuki pedanta. I rozwałęsali się
 3     1|        straży u bram grodu swe sztuki pokazać muszą, czy je aby
 4     1|      Cyganką może. Rozmaite bo sztuki umieją Cyganie... Duch zasię
 5     3|   myślałem! Wszakże oni to dla sztuki mimusy tych dawnych. I nikomu
 6     3|       nazbyt do głowy uderzył, sztuki to sprawa, a nie czyja. "
 7     3|  kompan wszystkim najlepszy. O sztuki nigdy się nie spierał.~Czyniły
 8     3|       jak my tu wszyscy, nasze sztuki wolne! I razem naszą dolę
 9     3|   stoły, by spojrzeć na on cud sztuki leczenia: na wydartego śmierci
10     3|        wszem wobec jako dzieło sztuki swojej.~Tylko linochod kroczy
11     3|       w zbirów łapy. Jeśli, za sztuki samej pohańbieniem w tym
12     3| Przeklęte niech będą waganty i sztuki ich wszystkie! Przeklęte
13     4|   obiecują to - tak tylko: dla sztuki - duszom na rozprężanie
14     4| światem wielkie lumen wiedzy i sztuki wszelakiej: Paryż się zowie.
15     4|   pijesz, bracie Łukaszu, dary sztuki twej... Pomnij na onego
16     4|      by ci Bóg nie odjął darów sztuki twojej z duszy nazbyt wątłej,
17     4|      żonglery i żaki, że się o sztuki ciągle swarzą; inni, że
18     4|     jesz, bracie Łukaszu, dary sztuki twej! I nie pędzle farbowe
19     4|     nocnych poplecznik, czarów sztuki kupiec.~Od wylotu ulicy
20     4|    największy zawsze niewolnik sztuki swojej. Tymczasem oganiał