Czesc

 1     1|        nadając. A gdy tysiącem rąk wypiętrzyły się one na skończony
 2     1|    ludzie pilnym przykładaniem rąk do spraw świeckich warowali
 3     1|   czymś gromadom w doskokach i rąk rozmachaniu: jak się to
 4     1|      całunku. Nie wypuszczając rąk jego z paluszków lekkich,
 5     1|  znalazł i już go dziewczyna z rąk czyichś wydębiła dla niego.
 6     2|   twoje palce, czyniły z onych rąk kobiecych płomieniste rózgi
 7     2|    zgarnął datki pobożne.~Bo z rąk kobiet u kramu opadały teraz
 8     2|   pohańbion, na kole łaman, po rąk odjęciu końmi na pal wwłóczon,
 9     3|        I tak, troskę świadcząc rąk dewocją, pomocy zaniechał;
10     3|   wytarga się, wyszczypie im z rąk.~"Baczcież tedy, co wam
11     3|      obfitą, wyjął jej dzban z rąk. "Odejdź, odejdź lepiej,
12     3|        synowi jego - ani pracy rąk twoich robotnych, myślę -
13     4|       Póki mu przeor siłą tych rąk sprzed lica nie oderwie
14     4|  wypadły w tej chwili pędzle z rąk, dłonie same złożyły mu
15     4| pogańskiego ołtarza i radość a rąk klaskanie... Potknął się
16     4|       coś więcej jeszcze prócz rąk.~Przed brutalnością zatajonych
17     4|        łzawa nagle rosistość - rąk opałowych jabłonkowe u skroni
18     4|        I zaklaska w grzechotki rąk.~Rozhulałeś we mnie ducha: ~
19     4|       i kobiety, która z pracy rąk swoich żyła - a dziś sędzią
20     4|            Wypadły przeorowi z rąk te karty.~Ileżeś ty, człecze,