Czesc

 1     1|        I nie milkną w tłumie.~Póki z gromady nie wyskoczy tabulator
 2     1|      murom, wieżom i blankom, póki na rzeki i drogi zakręcie,
 3     1|       odmawia ranne pacierze. Póki w rozkolebaniu pobożnym
 4     1|      piersi swych przyjękiem. Póki nie wytrzymał tego dłużej
 5     1|      rynki bawić oczy i uszy! póki w głowy i serca mężów tego
 6     2|  jakim przechowają tymczasem, póki prawo nazbyt świeże i parzy
 7     3|      kobietami!... Niestarym, póki mater Venus, przy tobie
 8     3|   zatoczy się nagle w tył, aż póki się o stół w drugim końcu
 9     3|     na wyżach spiętrzenia, aż póki nie wzięci na wieżycy storcz,
10     3|    życie - ludziom na pokaz - póki wszystkich sił z człeka
11     4|     błogosławieństwie glorii?~Póki ich przeor chustą z dala
12     4|   który mu piersi aż podrywa. Póki mu przeor siłą tych rąk
13     4|      gór. Więc czyta chciwie, póki mu oczu nie przyćmią łzy.
14     4|      depce chrusty pod stopą, póki zadyszany nie zatrzymał
15     4|      drażni echo - że ponure.~Póki nie parsknie jak to źrebię
16     4| słońca złoto na piersi swoje. Póki prąd wartki u skrętu nie
17     4|    więcej słońca niż purpury, póki lata gorącości nie dopalą
18     4|       pląsa zwiewną nóżką, aż póki w błędnika tanecznego kłębek
19     4|    się sama, Ariadna szalona! póki jej nie urzeknie igry własnej
20     4|     ciepłe ciało kobiety - aż póki nie zepchnęło go precz,