Czesc

 1     1|     najbardziej uznojonych.~A gdy onym Bóg się rodził w każdego
 2     1|       marami życia pod kościół.~W onym zaś tłumie ręki upraszającej
 3     1|    dźwierze kościelne uweseleniom onym.~A smutek pozostawał.~Tedy
 4     1|        dufne!" Cieszy się gadkarz onym powitaniem, zaciera łapy,
 5     1|      kaptura głowę jak z wosku, w onym wianku włosów na ciemieniu
 6     2|           uważnie za przechodniem onym.~"Chyba!... - podrzeźniał
 7     2| dotknięcia, a bardziej jeszcze za onym kęsem miłosierdzia, jaki
 8     2|       dolą człeczą owiało ich obu onym czyśćcem ducha: acedią,
 9     2|          płaszcza i kaptura, by w onym tu dostatku nie czynić sobą
10     3|       gniew pani w oprzytomnieniu onym, że wszak to brat franciszkanin
11     3|            A przecie pod kapturem onym przeżywam ja w sobie wszystkie
12     3|        spod stopy uratował, tu by onym "tańczoną" zagrał. Dadzą
13     3|       kościoły budować Poczęto, w onym grodzie pojawiali się pewnie
14     3|          zbóje, bliższe mu były w onym zamęcie tamte stworzenia -
15     3|      dokąd; może w oprzytomnieniu onym, że gdzie się takie nagłości
16     4|           za ciężkie ono ponoć ku onym prządkom - które swoich
17     4|         wzywać przyjaźni człeczej onym krzykiem świętego Hieronima
18     4|         się w żarliwej rozmowie z onym człekiem zza gór, który
19     4|  potwornej sinicy: za pocałunkiem onym już się snadź rozpękiwały
20     4|           rozmyślać nad tym, że w onym dole, zasypane piargiem,