Czesc

 1     1|           witają ludzie gadkarza - idzie rózga na mnichów i kropidło
 2     1|            gdyż od Apollona bożyca idzie, który usłonecznianiem człowieczego
 3     1| powszedniości. Na schyłek nam pono idzie, towarzysze! Jakby nie wszystkie
 4     1|         Nawet wtedy, gdy o zarobek idzie? Lubię!" - Trzepnie go łapą
 5     2|          się wciąż po mieście.~Oto idzie wraz naprzeciw nich pan
 6     2|          roju.~Oto wprost na niego idzie dziewka strojna; nuruje
 7     2|           znak, że z Ziemi Świętej idzie. Ci chociaż żebrem bogobojnym
 8     2|          Nie mam zmiłowania! Niech idzie, niech idzie na sąd ostateczny
 9     2|     zmiłowania! Niech idzie, niech idzie na sąd ostateczny ze szkaradą
10     3|          pradawniejszych piękności idzie niźli każda inna. Ich by
11     3|          strój najnowszy hen, skąd idzie - aż z Polski!... Od Tatarów
12     3|            jego na urągowisko!~Oto idzie naprzeciw niego, uśmiechnięta
13     3|           piersią na srogie miecze idzie! Wreszcie obnażył ramię
14     4|           kacerzom ten Pasterz, że idzie, jak mawiali, z czasów dawnej
15     4|    porąbaniu stołów i ław." "Niech idzie!" - godzą się wszyscy. Gdzie?
16     4|             nunquam permanenti!...~Idzie mnich na wędrowanie dalekie
17     4|          wolność na pokażenie serc idzie. Nie godzi się nam zapominać,
18     4|           katuszy czyśćcowych!..."~Idzie śmierć przez miasto nocą
19     4|          wszak zapalność do roboty idzie? Że się przepala z czasem
20     4|       klasztoru!" - sarkał mistrz.~Idzie przeor dalej - żaki za nim -