Czesc

 1     1|            czapę, on nie odejmując gęśli od ucha i nie pozierając
 2     1|          mimo woli, tuląc szyję do gęśli. Gdy w tejże chwili usłyszał
 3     1|           słyszeć się dały z strun gęśli i piersi śpiewaka rozchwiejne
 4     1|           I przykładał się wraz do gęśli.~Grał. Łagodność cisz niewieścich
 5     1|          Będziesz nas chwalił przy gęśli."~Goliard spokojnie kartę
 6     1|      rozszerzać zwykły. One jak na gęśli stroją w was te żyły serdeczne
 7     3|        tego śmiechu rozpryskach na gęśli ruszy w pląs sabatu. Pokładają
 8     3|               z goliardów to wszak gęśli zerwał się ten świata krzyk,
 9     4|           ducha, imał się wreszcie gęśli z tymi słowy Archigoliarda:~
10     4|         pora goliardom i żonglerom gęśli swe o kamień przydrożny
11     4|          je czym prędzej na struny gęśli swoich - nie mistrzom, przedsię,
12     4|           i tonu najprzedniejszych gęśli goliardowych... Z gościńcam
13     4|         ostatniego może poetę przy gęśli oddali owo skoczce na przekarmienie."~
14     4|          Pawła apostoła, a ton nie gęśli, lecz organów.~,,W czyśćcu
15     4|          Pójdę w świat - owo i bez gęśli już teraz! Ni ten niedźwiednik
16     4|    podbrzuszy, nie żałować mi tedy gęśli za votum oddanych. O winie
17     4|       kobiecie śpiewać można i bez gęśli tonu, a głosem opoja. Tylko
18     4|         narzędzia, pieśniarz i bez gęśli już nawet - poeta pauperior
19     4|          przypomnieniu rybałtowych gęśli - onych z piekarni! - gdy
20     4| niedopełnienia wszystkich strun na gęśli, przez Boga darowanej. Żonglerzy