Czesc

501     4|          oblicze potwornej sinicy: za pocałunkiem onym już się
502     4|            są mnichy w tej chwili. Za igrę, której się spodziewali,
503     4|         fructuosi sunt! - powtarza za Antonim Padewskim wszystko
504     4|       czyśćcu.~Czyta tedy na traf:~Za dymu siarkowego chmurą ujrzałem
505     4|         nie dominikanyż to czasem? za ogniami zapalonych przez
506     4|          widzenia wróżebnego? Może za ona siódmą pieczęcią tajemnicy
507     4|            im przypochlebił, pójdą za nim i w piekło. Daremnie
508     4|         się ruszy, oni trzodą całą za nim - jak to żaki!~Igrce
509     4|     zazdrości o skoczkę; a teraz i za śmierć jej winić go musiał.
510     4|          winić go musiał. Tam oto, za fosę i wał klasztornej granicy,
511     4|          było jej słowo ostatnie - za kobiecego życia pieczęć
512     4|            światła na złym miejscu za klasztoru granicą święcić
513     4|            sabat wtóry. Wzgardzony za życia kochanek pełza oto
514     4|         przez środkową nawę - żaki za nim - i już ma zstąpić do
515     4|          Witaj, mistrzu!... Wiem - za śmiercią ludzi drogich lub
516     4|     oświecony spoczął tu na wieki. Za tarczę i miecz - gęśle i
517     4|           w łokieć niby w podzięce za duchowne pouczenie, a właściwie
518     4|            dwakroć bezimienni - bo za życia i po śmierci - jako
519     4|        marmuru tyle poniewiera się za wałem klasztoru!" - sarkał
520     4|          Idzie przeor dalej - żaki za nim - gdy z ciemnej nawy
521     4|     ciemności. Ujął przeor chorego za rękę i prowadzi między żaki,
522     4|   wskazując poza się - w ciemności za ołtarzem.~"Zwidy to i zmory,
523     4|          zgromić ich musiał przeor za takie uradowanie się w kościele.~"
524     4|          zwid, wiadomo - tłumaczył za wszystkich żak najroztropniejszy. -
525     4|            temu racje już własne:~"Za radosnością ciągnęło ich
526     4|            przeor do krypty - żaki za nim - i zatrzymawszy się
527     4|         zawiódł mnie było dzisiaj, za ostatni rozdział księgi
528     4|       nieomal, w pierwszej samotni za grodem znalazł Franciszek
529     4|     będziecie!"~Tak żaki wędrowne, za pośmiertnym przewodem poety,
530     4|       nadać czasów życie i kolory.~Za żywe kamienie postawiłem
531     4|            was widział ich również za młodu?... Ten przypomni
532     4|        towarzysze, obronił rycerz. Za nami nie ujmie się na pewno
533     4|    szukania szukaniem? Hej! ledwie za żakowskich i waganckich
534     4|   dzisiejsze, nie pogniewajcie się za waszą przodownicę przed
535     4|         przodownicę przed wiekami: za skoczkę pląsającą po rynku