Czesc

 1     1|         rycerstwa swego i śmierci samej przodownicę - a nie słowem
 2     2| ochoczością nawet, lecz chciwości samej podłechtaniem.~Gdy w te
 3     2|      Ziemi Świętej! - ku Kalwarii samej! W tej Arce jest dosyć miejsca
 4     3|          powracać i zwiedzieć się samej o rycerzu skazanym.~Miała
 5     3|           piszczałkach pani Wenus samej - jej na chwałę zaśpiewał
 6     3|    zatulał się był pod kapturem w samej Muzy ciszę i zadumy. Żonglerom,
 7     3|     zbirów łapy. Jeśli, za sztuki samej pohańbieniem w tym grodzie,
 8     4|            z posmakiem jakby krwi samej, że się tęgo biło o coś,
 9     4|     doświadczony trzodę swoją: po samej skrusze klęczkowej odgadywał
10     4|        chwilę jej myśli od siebie samej; jęły się błąkać po świecie.~
11     4|     znowuż zapominać każe.~Natury samej bachanalią w południe staje
12     4|           w objęcia matki - ziemi samej: w polipie ramiona Cybeli
13     4|        już komu - jak gdyby ziemi samej oddawała się było popołudnie
14     4|           się nagle z objęć ciszy samej, strzepnął z siebie jak
15     4|       zmarłego człeka czy śmierci samej?'" - zapytasz mimo woli,
16     4|    świecznika, zdziaływanego przy samej kuźni, widać jednorożca
17     4|       żużli blask, czyniąc z niej samej gdyby spiż żywy po nocy.~
18     4|      kości, tuż u twarzy, odrazie samej na wspak zdziałał się czar:
19     4| zabełkotał w nim, duszy już chyba samej na wspak, ślepy instynkt