Czesc

 1     1|       popiołach życia dogasały ostatnie żużle zapału.~Ten trąd na
 2     1|     skłóca i zagrzewa ciało.~W ostatnie korytarze już bez noża w
 3     1|        mu tak w piersiach i te ostatnie basy, które jakby w gniewu
 4     1|        niech goliard odszczeka ostatnie bodaj słowa.~Ale goliard
 5     1|          uprzystępnia żarliwie ostatnie słowo burmistrzowi, który
 6     3|    kochać nie przestawam... Te ostatnie dwa słowa akuratnie powtórz,
 7     3|         że ja bym za tobą i na ostatnie gościńce poszła? a i z królewskiego
 8     4|        dłonią stłumi na ustach ostatnie słowa.~"Pierwsze!... pierwsze
 9     4|   weźmie na się ich strun tony ostatnie; odda je niechybnie wiekom.~
10     4|       tedy opowiadać swe myśli ostatnie, gdy z tego tu wału spoglądał
11     4|  chwilą dobyły mu się z piersi ostatnie zwłaszcza słowa tej modlitwy.
12     4|  jasnowidzeniu ogarnia go i to ostatnie uczucie szczęścia: wdzięczność
13     4| odwieczerzy...~I gasły zarazem ostatnie błyski niespokojnego na
14     4|       ogarnęło w tej chwili to ostatnie, nieludzkie już przerażenie
15     4|    rzeczy nowe, a stargał wraz ostatnie swe spójnie człecze: wytrącił
16     4|       się gościowi słowo chyba ostatnie, bo tak zachrząkał i wstrząsnął
17     4|     już tylko woń puchara - za ostatnie tchnienie życiowych wspomnień.~
18     4|     wale, wspominał jej chwile ostatnie, na które nadbiegł jeszcze
19     4| matkować..."~To było jej słowo ostatnie - za kobiecego życia pieczęć