Czesc

 1     1|         wciąż grudzie. Zwędrowali oni tą porą światy: napatrzyli
 2     1|       kulą i nożem. Co mówię! toż oni rzecz naszą za lichszą snadź
 3     2|          w porę odemścić - Jak to oni. Po czym wzdął się brzuchem
 4     2|   rozszerzył koło tych diabłów. A oni otaczają go z dala jak te
 5     2|          bracia trądem zdjęci."~A oni nuże łasić mu się pod ramiona
 6     2|         Ludzie wy dobrzy, oczamiż oni panowie na nią, suchą wierzbę,
 7     2|      społeczności grodzkiej.~Lecz oni mijają go z chmurną pewnością
 8     3|         przecie myślałem! Wszakże oni to dla sztuki mimusy tych
 9     3|     roznosi po świecie, jeśli nie oni, żonglerzy? z tą ciekawością
10     3|       wszystko wzgardliwie odęta. Oni zaś w zatrudnieniu koło
11     3|       Głupiś, błaźnie! Wonczas to oni zbroję na się kładą, gdy
12     3|   osobliwe: Monsalwat!... Zerwą i oni czapy, rozchwieją się w
13     4|        rozlega się między nimi. A oni prowadzą tę płaczkę z pogrzebową
14     4|       goliardów ze świata: są jak oni "mdli bracia", o których
15     4|          nad tym ścierwem... Choć oni za tę przemoc przepraszali
16     4|  kochankiem, postanowili szukać i oni. Pobłąkawszy się po okolicy
17     4| przerwawszy swe pacierze.~"Chocia oni wszyscy zjawią się wtedy,
18     4|          pomstliwość prostaków... Oni to uzacnią świat, rozmnożą
19     4|    Gdziekolwiek przeor się ruszy, oni trzodą całą za nim - jak