Czesc

 1     1|           komory zachrząkały surowo obie panie świty: dworska dama
 2     1|         pachą.~"Masz!" - wtyka mu w obie ręce ciężar swój.~Nieprędko
 3     2|        zerwie się z kolan, pochwyci obie ręce rycerza i do piersi
 4     2|          wychylają się gór spokojem obie wieże kościelne.~Za iglice
 5     3|            powszedniego chronią nas obie" - powiada żakom na pouczenie.~
 6     3|     warkoczami omota.~"Patrz na nas obie - woła - pogłaskaj jak wprzódy!"~
 7     3|            z otwartą już przyłbicą. Obie ręce wsparł na krzyżowym
 8     3|        poczerniały jeszcze bardziej obie wieże, zaś tum cały wydaje
 9     4|             Panek w dwoiste fletnie obie nuty życia i wiąże, wieczyście
10     4|       Wyrzuci mnich ku niemu dłonie obie. "Przekleństwo słowu twemu!
11     4|           głaskała przez czas długi obie te głowy. W wielkiej ciszy
12     4|         wejście opryskliwe, wyciąga obie ręce w kierunku księgi na
13     4|        gwary po ziemiach cesarstwa, obie mowy zza Renu i tę zza gór.
14     4| pomstliwości. Po czym ciągnie go za obie ręce, sadza przy sobie na
15     4|       ciebie!..." - buczy dziewka w obie swe dłonie u twarzy.~Więc
16     4|     spojrzała nań. I w tejże chwili obie jej ręce poderwały się ku
17     4|        przerzuci włosów kir, piersi obie jak te czary ku górze wystawi,
18     4|        wyciąga już tylko niemo ręce obie na przebłaganie ojcowego
19     4|             wypiętrzały się widmowo obie wieżyce tumu, połyskując