Czesc

 1     1|           Co mówię! toż oni rzecz naszą za lichszą snadź mają, bo
 2     1|        Bogu i ludziom milsza jest nasza sztuka żonglerów: ciekawą
 3     1|        Błogosławiona niech będzie nasza dola wszelaka, skoro w torbie
 4     1|            Atoli piękniejsza jest nasza stara igra! - śpiewa dumny
 5     1|      wychodzili z domu. Inną jest nasza sztuka poetów i inne jej
 6     1|          nierówności człeczych. A naszą dążność czy niedotrwanie
 7     2|         wasze szczęście i niedola nasza."~Niepokój roziskrzył się
 8     3|        dążenia... Bez tego czymże nasza dola wagancka?!..."~Zaledwie
 9     3|       nasze sztuki wolne! I razem naszą dolę wagancką - ze wszystkim,
10     3|          przyjdzie, wonczas pieśń nasza - z przedsieni - huraganem
11     3|           głód... Bez tego czymże nasza dola wagancka - mówiłem...
12     3|         zawczas nosem zwęszy, gdy nasza natura męska wszystko dopiero
13     3|           rzewności kobiety: znaj naszą naturę męską. "Cichoj!..."
14     3|        mnie, bohaterzy! Taka jest nasza, żonglerów, robota - czasu
15     4|    usuwamy gdzie ziarnko. Taka to nasza droga, lekarzy, za widmem
16     4|   Najskrzętniejsza to dziś robota nasza - szatanów - zbierać żonglerowych
17     4| klasztornych przemawiać poczyna.~"Nasza, mnichów, Muza cicha - uspokaja
18     4|     spiżów mistrze. Bowiem sztuka nasza jest służką nieśmiertelność!"~
19     4|           caritas zwie się miłość nasza. Tu zaś - wskazał w dół,