Czesc

 1     1|  fletniach. Taki tłum odpustowego ludu wysypał się rychło z kościoła,
 2     1|     pomost fabulatora garnęło się ludu najwięcej.~W obcisłych szmatach
 3     1| spozierają rajcę na to rozpętanie ludu, osobliwie zaś na te maszkary
 4     1|      Chmurą i grzmotem jest uczuć ludu wezbrana potęga. Niech żyje
 5     1|       dzień ów radosny upamiętnić ludu pochodem z chorągwiami na
 6     2|          Wydostali się niebawem w ludu zgiełkliwość odpustową i
 7     2|           strojna; nuruje w rzece ludu jak ta rybka w kolorach
 8     2|         coraz to więcej ciekawego ludu. Ni to mirry i kadzideł
 9     2|   żebraków i bab co najstarszych: ludu zawsze co najniecierpliwszego
10     2|         prędzej swe kramy.~Szumem ludu jak wielkimi wody wypełniły
11     2|   wypełniły się ulice.~Don Boga i ludu, który gwałtom i zdzierstwu
12     2|           tak hardo się przeciwi, ludu zamek w grodzie, sporny
13     2|      wszystkie. I zda się, że oto ludu świąteczną nadzieją rozdzwaniają
14     3|           Uderzył wreszcie okrzyk ludu tak gromki, że otrząsły
15     3|           orszaku gwary i okrzyki ludu, patrzała przed się jak
16     3|       skoczne gromady wszelakiego ludu, w siwym zmierzchu dymami
17     3| roześmiały mu się oczy do pstrego ludu rybałtów. Wysoko podjął
18     3|           nagęściło się w mieście ludu co niemiara - zza murów,
19     3|      gromady śpiącego na schodach ludu. Acedią to tknięte, grodu